Ο γραφικός της αγοράς

Σε μια εποχή που δεν αρμόζει ν' αντιδράς
ναι να λες να μην γελάς
σε μια κοινωνία που δεν ζει τα πάθη της
ναι να λες στα λάθη της.

Νέα αναρχία

 

Μάθαμε να ζούμε με την πλήξη κάθε μέρα

όσο κι αν φαντάζει παρελθόν

κάναμε αφέντη την παράνοια

όσο κι αν κοστίζει το παρόν.

ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΤΗΣ ΑΜΑΡΤΙΑΣ

Ξαφνικά οι μέρες φεύγουν και δεν λένε ούτε αντίο

τα λεγόμενα σμιλεύουν και γεμίζουν το τοπίο

ξέχνα ότι σε βαραίνει ζήσε σαν καλό βιβλίο.

Η χήρα του παρά

Σε είδα στην πλατεία στον δρόμο της βουλής

εσύ και άλλη μία, έχθρες της συμβουλής.

Όσες φορές κι αν γύρισα τα μάτια σου δεν είδα

ήσουν αλλού στον κόσμο σου χαμένη Ατλαντίδα.

Πρόστυχα λόγια

Στον τοίχο της νοσταλγίας

κρέμονται τα λόγια που θέλω να φωνάξω.

Το ημερολόγιο άκεφα δείχνει Κυριακή.

Ο Κινέζος

Στο ίδιο σημείο. 

Θολές σκέψεις σε κρύο τοπίο. 

Η ανάσα βαραίνει, το στόμα σωπαίνει. 

Τα πόδια κλωτσάνε κι η ελπίδα αγνοείται. 

...στην οθόνη!

 Αργά ή γρήγορα

φτάνεις στο σημείο

που δεν απορείς...

με ότι κι αν δεις,

με ότι κι αν ακούσεις.

Δημοσίευση στην εφημερίδα "ΠΡΩΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ" Ιωαννίνων

 

Θέλω να ευχαριστήσω τον «ΠΡΩΙΝΟ ΛΟΓΟ», για την δημοσίευση της τιμητικής μου διάκρισης. Την εφημερίδα της Ηπείρου που εδώ και 63 χρόνια βρίσκεται στην καρδιά των εξελίξεων.

Έπαινος για το ποίημα "Μισό στρέμμα ιδεών

Το ποίημά μου με τίτλο “Μισό στρέμμα ιδεών” 

απέσπασε έπαινο στον "6ο Διαγωνισμό Ποιήσεως Bonsaistories", 

με θέμα «Η ζωή μετά την καραντίνα».

Τα βιβλία μου!

 

Καλησπέρα σας... 

εάν επιθυμείτε να διαβάσετε οποιοδήποτε από τα βιβλία μου:

Τα χρώματα

Πως ξεθωριάζει έτσι

το χρώμα της ζωής

αν το αφήσεις άδειο

στα πόδια αν δεν σταθείς.

Στην παλιά πλατεία

 Στην λίμνη της Κυρά Φροσύνης

και στο καμάρι της Ηπείρου

γράφτηκε η ωδή του Πύρρου

κι όλος ο όρκος της ευθύνης.

Μισό στρέμμα ιδεών

Δεν πέσανε οι μάσκες της υποκρισίας

μα ανασύρθηκε δειλά-δειλά,

η χαμένη αθωότητα.

Μέσα στις αποστάσεις του κόσμου

και σε ανάρμοστες θυσίες,

χάθηκε η ηρεμία.

Αποτελεσματα διαγωνισμού ποιήσεως

Τα τελικά αποτελέσματα του 6ου Διαγωνισμού Ποιήσεως με θέμα «Η ζωή μετά την καραντίνα». Η δύσκολη εποχή που διανύουμε γέννησε αξιόλογες δημιουργίες.

Χειρότερα δεν γίνεται

 

Χειρότερα δεν γίνεται

στην ενοχή της κρύβεται

δεν θέλει να μου πει ξανά

πως για όλα έφταιγε εκείνη

και έχει όλη την ευθύνη.

Έπαιξε το παιχνίδι της

χωρίς καμία λογική

έκανε το ταξίδι της

και τώρα ψάχνει να με βρει.

Σαν γέλιο αλλοτινό

Τι μέρα κι αυτή;

Γαβγίζουν τα σκυλιά

και κρύφτηκαν οι λύκοι.

Μην είναι πόλεμος,

μην είναι φενάκη,

η φλόγα φούντωσε

και τήκεται το αίμα.

 

Απύθμενη διεργασία

 

Κάθε δέντρο που κόβεται, ένα κλουβί γεμίζει. 

Κάθε σχολείο που αδειάζει, μια φυλακή γεμίζει.

Κάθε βιβλίο που αφήνεται, ένα καφενείο γεμίζει. 

Γιάννενα ονείρων

Να ‘ταν η λίμνη θάλασσα

και τα βουνά αμμουδιά

να κολυμπούσαμε μαζί

στα γαλανά νερά.

 

Και το νησάκι σου εκεί

να στέκεται σαν πλοίο

για να πηγαίνουμε μαζί

ταξίδι στο τοπίο.

Ένα παιχνίδι είναι...

Τι αλλάζει; Τα σύννεφα, όχι ο ουρανός. 

Η νύχτα, όχι το σκοτάδι. Ο πόνος, όχι το δάκρυ. 

Η θέα, όχι ο ήλιος. Το σήμερα, όχι το χθες. 

Κι αν νιώσεις πότε μόνος, μην κλάψεις. 

Κι αν χάσεις ένα ηλιοβασίλεμα, 

θα 'ρθει άλλο και τα σύννεφα θα φύγουν. 

Κι η νύχτα θα φύγει, ένα παιχνίδι είναι... 

Ακόμη αναρωτιέσαι;

~Άγγελος Μητσόπουλος

Πίστη

Η ψυχή που βρίσκει τον τρόπο

και την δύναμη ώστε να δώσει

ώθηση στο άυλο, να πάρει μορφή.

Η πίστη βρίσκεται μέσα μας.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Ντίνος Χριστιανόπουλος

                                                       

Η κακιά στιγμή

«Τα μάθατε; Ο τάδε το και το».

Έτσι μια μέρα θα ’ρθει κι η σειρά μας∙

μια αστοχία, μια κακιά στιγμή,

και κουρελιάζεσαι για όλη τη ζωή σου.

Μισό τέλος

Μισή μέρα.

Μισή καρδιά.

Μισή πληγή.

Μισή φυγή.

Μισό τραγούδι.

Μισό ψέμα.

Μισό τέλος.

Μισό φιλί.

Το πρώτο αχ

              

Σε μια στιγμή σε είδα και πέρασαν τα χρόνια.

Δεν ζήσαμε μαζί, περπατήσαμε κι αφήσαμε τα βήματα μας.

 Εκεί που ήρθες εσύ κι αλλάξαμε στροφή

δεν στρίψαμε στον δρόμο μ' αφήσαμε το στίχο.

 Λες κι ήταν ένα θαύμα που ζήσαμε για λίγο

σαν το κύμα στο βράχο, σαν τον ήλιο που δύει.

Το νέκταρ της ζωής

Αν υποθέσουμε πως ο έρωτας είναι τα σταφύλια, η αγάπη είναι το κρασί. 

Κι αν το πιείς μονομιάς θα μεθύσεις, 

μα αν το πιείς λίγο λίγο θα διψασεις.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Αθηνά

Μια θεά στην χώρα.

Ζηλεύει η Αθηνά

τον ήλιο από ψηλά.

Βήματα ανεβαίνουν

βλέμματα πηγαίνουν

αγοράζουν ψέματα

και πληρώνουν μ’ αίματα.

Ξεβάφτηκε η πλατεία

μα τα μυαλά κολλημένα.

Κοντή η μνήμη

μα η ιστορία διαψεύδει.

Ακραιφνώς εγεννήθη

για τους προγόνους

τους απογόνους

κι όσους δεν ζήσαν

απ’ την αρχή.

Κι όμως δεν έχει άλλη ζωή.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Σ' αγαπώ

Προσπαθώ να σε βρω να σε δω

θέλω κάτι πολύ να σου πω

είναι τόσο ωραίο κι απλό

να στο λένε με τρόπο αυτό.

Θέλεις πάντα αυτό ν' ακούς

κι ας κοιτάει αλλού ο νους

είναι μια λέξη μικρή

που έχει σημασία μεγάλη.

Τρεις λέξεις για κλείσιμο

Ο μεγάλος περίπατος μας πηγαίνει
στον βούρκο.
Περπατάς μ' αυτοκίνητο και οδηγείς τις ανάγκες.
Το ποδήλατο σου δωσαν να μην μπεις σ' αεροπλάνο.

Αύρα θαλάσσης

Το θέμα που προκύπτει, αλλά μπορεί να ξεπεραστεί... είναι που δεν έχω συνεχώς την θάλασσα δίπλα μου για να μπορώ να βουτάω ανά πάσα ώρα και στιγμή, ώστε να ξεχνώ την παράνοια του κόσμου ετούτου.

Το άδικο με πνίγει!

Αμφιταλαντεύομαι, αν έχει νόημα ή όχι, να γράψω μια αράδα λέξεων, για αυτά που συμβαίνουν και γι' αυτά που δεν συμβαίνουν.

Εν τέλει, επιλέγω να ξεδιπλώσω τον συλλογισμό που με ταλαιπωρεί αυτό τον καιρό.

Λόγια από συνεντεύξεις...

Photo: Kollias Studio

Άγγελος Μητσόπουλος. Ένα φιλόδοξο, ταλαντούχο παιδί από τα Ιωάννινα. Ένας άνθρωπος που όχι μόνο γράφει αλλά υποστηρίζει τα γραφόμενά του με τις πράξεις του. Ας τον γνωρίσουμε!

1) Τι είναι εκείνο που σε ωθεί να γράφεις;

Α.Μ. : Ο απώτερος σκοπός της έκφρασης. Η ανάγκη να εξωτερικεύσω τις ανησυχίες μου, να μοιραστώ τις ιδέες μου και να επισημάνω τις αδικίες που ελλοχεύουν τριγύρω μας. Όλα αυτά χτυπάνε την πόρτα του λογισμού και με ωθούν να γράφω ανεξίτηλα πειστικά σενάρια.

Παρά(σ)ταση ζωής

[..] Η κοινωνία μας έχει φτάσει σ’ ένα κρίσιμο σημείο απληστίας σε υλικά αγαθά, αλλά και στις σχέσεις. Ακόμη και τα λόγια κρύβουν ανασφάλεια, επιθετικότητα… Και αυτό οφείλεται στην υιοθέτηση μιας νέας νοοτροπίας. Έχουμε ξεχάσει τις «μικρές» απολαύσεις της ζωής και έχουμε αναγάγει το χρήμα σε θεό και ρυθμιστή των πάντων. Συνεχώς κάτι περιμένουμε , το εγώ μας δεν ικανοποιείται ποτέ. Αντί να ζούμε την στιγμή, σκεφτόμαστε το αύριο, το οποίο μόνο αβεβαιότητα μπορεί να μας προσφέρει.

*σχεδόν κανείς

Κανείς* δε νοιάζεται

μόνο ενδιαφέρον 

για το συμφέρον.

Κανείς* δεν σ' ακούει

μόνο να ταΐσουν

τον εγωισμό τους.

Αυτό μετράει,

γι αυτό ξεπουλιούνται.

~Άγγελος Μητσόπουλος

                                                                                        *σχεδόν κανείς

~Charles Bukowski

η σάρκα καλύπτει τα κόκκαλα

και βάζουνε κι ένα μυαλό

εκεί μέσα,

ενίοτε και μια ψυχή,

Ακάλυπτο κενό

Μια μέρα θα κλάψεις πολύ...

Για τις στιγμές που περάσαν

και δεν αγγίζεις πια.

Γι' αυτές που μνημονεύεις

και σε ταξιδεύουν τα βράδια.

Για όλες αυτές που δημιουργούν

το μεγάλο, ακάλυπτο κενό.

Όμως οι πιο επίπονες είναι εκείνες

που σου χαράξαν τα πρωτόγνωρα

συναισθήματα μα ξέρεις

πως μια φορά ζεις.

~ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Φυλακισμένος

Ήρθαν οι μέρες 

που είσαι φυλακισμένος

χωρίς να είσαι 

στην φυλακή.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Κρυμμένο εικονοστάσι

Τα δύσκολα δεν περάσανε.

Ο εχθρός είναι ετοιμοπόλεμος.

Δυο μέρες πριν την άφιξη, 

ίσως και μια ώρα μετά.

Πρωτού σφυρίξει η ζωή

το καινούργιο της ταξίδι, 

έχει αφήσει πίσω της

μια όψη απογοήτευσης.

"Γιατί με ενδιαφέρει η ιδεολογία ως κριτικός τομέας..."

Επί δεκαετίες η λογοτεχνία και ο κινηματογράφος προετοίμαζαν το κοινό για οικουμενικές πανδημίες από ιούς. Ήδη από δεκαετία του '70 έχουμε σχετικά μυθιστορήματα (χωρίς να ξεχνάμε τα λαϊκά σπλάτερ με ζόμπι, ενώ άλλοτε ο βαμπιρισμός προσομοιάζεται με ιό) και αργότερα ο πιο λαϊκός κινηματογράφος, ειδικά στη δεκαετία του '90 και στον ΚΑ΄ αιώνα.

Άρθουρ Σοπενχάουερ

Πως συμβαίνει να είμαστε πεπεισμένοι, ότι πράγματι ερωτευτήκαμε ένα μέρος κι όταν το επισκεπτόμαστε ξανά, δεν μας λέει τίποτε;

Με το όνομά τους

[...] ...στις καλοκαιρινές διακοπές όπου ο Φοίβος επιστρέφει στα Γιάννενα, είχε επιλέξει τους αγαπημένους του πίνακες. Ο Τώνης και ο Φοίβος έχουν μία ιδιαίτερη και ειλικρινή σχέση φιλίας χρόνων και αυτό φαίνεται σε κάθε συζήτηση.

Ποιο το νόημα, να έχεις έναν καλό φίλο και να μην μπορείς να πεις ακριβώς αυτό που σκέφτεσαι; Και να μην καταλαβαίνει τα όρια σου κι εσύ τα δικά του; Αν δεν μπορείς να πεις κάτι σ' έναν φίλο σου, που δεν αισθάνεσαι άνετα να το πεις σε κάποιον άλλο κι αν  αυτός δεν μπορεί να ακούσει, χωρίς να έχει διάθεση να σε κατακρίνει από την πρώτη φράση, τότε δεν είναι φίλος.

Στην γη των ονείρων

Ο γλάρος είναι ζωντανός, όταν έχει φτάσει ψηλά στον ουρανό κι ατενίζει το απέραντο τοπίο. Ο άνθρωπος είναι ζωντανός όταν έχει φτάσει στα μονοπάτια της αγάπης και ατενίζει όλα αυτά που αγαπάει. Αλλά για την ανύψωση απαιτείται μεγάλη προσπάθεια. Να πίνεις νερό και νερό να γίνεσαι. Η αλήθεια είναι το ένα φτερό που σε βοηθάει να πετάξεις στην γη των ονείρων, το άλλο φτερό είναι η αξιοπρέπεια, που σε οδηγεί σε μονοπάτια τα οποία μπορεί να μην σου αρέσουν αλλά για να φτάσεις εκεί, πρέπει να διαβείς κι από εδώ.

Βραβεία ποίησης!

Κλητήρες της πλάνης

Μας περικύκλωσαν. 

Έβαλαν φωτιά στα όνειρα 

και καπηλεύουν τον ιδεαλισμό.

Κάψανε τις συνειδήσεις. 

Όχι για να ζεσταθούν 

μα για ν' αφανίσουν το νου. 

Το νου σου στις γωνιές.

Όλοι να σε ξεσκίσουν κοιτούν

με τις αιτήσεις στο χέρι.

~ΑΓΓΕΛΟΣ • ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Κρύα ρούχα

Ο αντίπαλος ξάγρυπνος,

δε νίκησε την ελπίδα.

Πλημμύρα στο μυαλό.

Oι αδικίες χορεύουν,

ψάχνουν ρυθμό.

Η δεξαμενή του θυμού

στάζει τους γλυκασμούς.

Ένα τζιν με χρώματα,

στο πάτωμα· παγωμένο.

Πράττω

Αν ήταν τραγούδι

η ευτυχία,

θα ήταν απαλή τζαζ

με έξι στίχους.

«Πράττω πρώτα σωστά

κι ύστερα απολαμβάνω!»

ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Βιβλιοκριτική για τα "πορτραίτα" από τον Δήμο Χλωπτσιούδη

Είναι η ποίηση απαισιόδοξη ή οι ποιητές;

Στερεοτυπικά σχεδόν όλοι μας τείνουμε να διαπιστώσουμε το μελαγχολικό κλίμα της σύγχρονης ποίησης.

Κι όμως οι συλλογές και τα ποιήματα που ανακλούν μία αισιόδοξη οπτική δεν είναι λίγες. Καθώς η ποίηση ως τέχνη στόχο έχει μέσα από τη διέγερση συναισθημάτων να αφυπνίσει συνειδήσεις, προκαλεί ερωτήματα∙ οδηγεί σε στοχαστικές αναζητήσεις και δημιουργεί ταυτότητες κοινωνικές.
Και αυτή η στοχαστική διάθεση δεν είναι αποκλειστικά πεσιμιστική.

88 μικρές βιτρίνες (ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ)

✒️<<Μικρά ποιήματα, μικρές φράσεις.
Μεγάλα νοήματα, μεγάλες εκφάνσεις.
88 μικρά ποιήματα αποφθεγατικού χαρακτήρα.
Βιτρίνες της καθημερινότητας, που αποκρυσταλλώνονται σε στίχους και φράσεις.>>

Τίτλος: 88 μικρές βιτρίνες

"Όταν η ζωγραφική, συναντά την ποίηση."