Κάθε δέντρο που κόβεται, ένα κλουβί γεμίζει.
Κάθε σχολείο που αδειάζει, μια φυλακή γεμίζει.
Κάθε παιδί που φιμωνεται, μία πλατεία γεμίζει.
Κάθε τηλεόραση που κλείνει, ένα μυαλό γεμίζει.
Κάθε γενιά που χάνεται, ένα ποίημα γεμίζει.
Κάθε μέρα που φεύγει, ένα ηλιοβασίλεμα γεμίζει.
Τίποτε δεν αρχίζει με τον πεζό τρόπο που ξέρουμε.
Γίνεται μια απύθμενη διεργασία,
όμως τα μάτια κοιτάνε άλλου και το μυαλό σωπαίνει.
Ούτε τελειώνει με θρήνους και αδικαιολόγητα μίση,
είναι ξεσπάσματα της εκάστοτε μέρας,
που σκάνε στην εσχατιά.
Γίνεται μια απύθμενη διεργασία
και εμείς βλέπουμε το μισοφέγγαρό της.
Ολόγιομο δεν έτυχε ακόμη να το θωρήσεις.
~ Άγγελος Μητσόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου