Την πιο σωστή στιγμή

Ήσουν κι εσύ ένα λάθος

την πιο σωστή στιγμή.

Θυμάσαι; Αργούσε να ξημερώσει.

Λες και το φεγγάρι

μας ήθελε για συντροφιά.

Μα φυσικά μας ήθελε δίπλα του,

αφού είχαμε κουμπώσει,

είχαμε γίνει ένα.

Σαν να είχαμε έρθει απ' αλλού,

μας χάζευε σαν μακρινό τοπίο.

Που να ξερε;

Ποιος ήξερε;

Ποιος ήμουν εγώ;

Ποια ήσουν εσύ;

Και τι ήταν αυτό που μας ένωσε

και μας χώρισε, σε μια στιγμή.

Την πιο σωστή στιγμή.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Μέσα στη βρoχή

Όλα πάλι στα χαρίζω

γιατί θέλω και μπορώ

όταν βρέχει σε θυμάμαι

κι όταν έχει χάλια καιρό.

Μέσα στη βροχή σε βλέπω

κι είσαι τόσο αληθινή,

τα ματάκια σου, οι σταγόνες

μα το βλέμμα σου αστραπή.

Εύχομαι πάντοτε να βρέχει

την εικόνα σου για να δω

κι όποτε εσύ το θέλεις

να χει καθαρό ουρανό.

Μέσα στη βροχή σαν φύλλο,

έχεις πάλι εσύ χαθεί

κι όταν σβήσουνε τον ήλιο

ο έρωτάς μας θα επιζεί.

Μα ακόμα και πλημμύρες

να συνθέσει η βροχή,

δε με νοιάζει τίποτα άλλο

μόνο να ΄μαστε μαζί.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Χαμόγελα στη βροχή

Βρέχει. Λίγες σταγόνες είναι που θα κάνουν τον κύκλο τους, μέχρι να ξαναβγεί ο ήλιος και να βγούμε πάλι από το καβούκι μας. Είναι όπως τα δάκρυα, μόλις σταματήσουν αρχίζουμε να χαμογελάμε. Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από την αγάπη και το χαμόγελό μας.
Το σκοτάδι μόλις αντιληφθεί το φως, εξαφανίζεται, άρα τι είναι πιο δυνατό;
   Η αισιοδοξία λειτουργεί όπως το φως, εξαφανίζει τη μιζέρια και τη ζηλοφθονία που δημιουργούνται από τις αρνητικές σκέψεις και την έλλειψη αισιοδοξίας. Η καλή διάθεση, μπορεί να μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε το φως της ψυχής, αρκεί να χαλαρώσουμε με λίγη μουσική, με μερικά χαμόγελα και με μια βόλτα στη φύση ή ότι άλλο μας ευχαριστεί.

~Άγγελος Μητσόπουλος

(Μάθε, ζήσε, χτίσε! 2012)