Που να ‘ξερε, ποιος να ‘ξερε
ποια είσαι εσύ και ποιος εγώ
ήσουνα λάθος της στιγμής
με την φυγή για οδηγό.
Με τόσα αν, γιατί και μήπως
‘γιναν τα όνειρά μας μύθος
ξεκίνησα από χαμηλά
Και συνεχίζω τον αγώνα
με τα φιλιά σου για κορώνα
για να μην πέσω από ψηλά.
Είναι εξαντλητικό να παλεύεις μέσα σου και έξω, για το δίκαιο, το αληθινό, το αξιοπρεπές.
Με θλίβει η αδικία, η αδιαφορία, η κουτοπονηριά.
Είναι
επίπονο να αγωνίζεσαι για το πρέπον, για το δίκαιο, για την αλήθεια.
Στις αυλές,
στις πλατείες, στις πόλεις, στα χωριά.
Με εξουθενώνει
το έγκλημα που θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί.
Η
ολιγωρία. Η αδικοπραξία. Η απάθεια. Η ημιμάθεια.
