Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2014

Στάχτη



Αν δεν έρθεις θα φύγω.
Αν αργήσεις, δεν θα σε περιμένω.

Η στάχτη είναι η αλλαγή.
Μην περιμένεις μετά τη φωτιά
να έρθει η αλλαγή.
Η στάχτη είναι η αλλαγή.
Μάζεψε ότι απομείνει 
και φτιάξε μια μάζα.
Μη στεναχωρηθείς αν δεν δεις
το αποτέλεσμα που θέλεις.

Αν δεν έρθει το φως του ήλιου
θα έρθει το φεγγάρι, η έμπνευση.

Η στάχτη ήταν φως.
Αλλά τα κατέστρεψε όλα.
Ή μάλλον όλα.
Η στάχτη ήταν φως.
Κάτι μπορείς να βρεις
κι ας μην την έβαλες εσύ τη φωτιά.
Αλλά δεν ήσουν εκεί 
για να τη σβήσεις.

Άργησες; Δεν ήθελες να πας;
Κανείς δεν θα μάθει γιατί δεν ήρθες.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Τρίτη 21 Οκτωβρίου 2014

Φωνές ηρώων



Έχουν περάσει αρκετά χρόνια…
Η Κυρά Φροσύνη έγινε σύμβολο
και οι στιγμές της, παραμένουν,
στα άδυτα της ερημωμένης πραγματικότητας.
Απέμεινε το κάστρο
να θυμίζει το χθες,
που σαν ουτοπία αναδύεται
από τα σπλάχνα της λίμνης.
 
Η ιστορία της πόλης των τεχνών,
μοιάζει με χείμαρρο συναισθημάτων.
Ενώ μέσα από τα τείχη των αναμνήσεων,
ξεπροβάλλουν φωνές ηρώων.
Δίνοντας την ώθηση
για τη λύτρωση των στόχων.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Τρίτη 14 Οκτωβρίου 2014

Πρωτόγνωρα παγκάκια

Λίγο, λίγο ανεβαίνεις όλο και πιο πάνω στη σκάλα της ζωής. Κάθε μέρα και μια πρόκληση. 
Από σένα εξαρτάται πως θα την εκμεταλλευτείς, αν είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις νέους αγώνες.
Χρειάζεται υπομονή, να περιμένεις με πίστη για να δεις αυτό που υπάρχει. Η μέρα κάνει υπομονή κάθε νύχτα μέχρι να βγει ο ήλιος. Δεν παραπονιέται πως η νύχτα της κλέβει τη λάμψη, απλά περιμένει την κατάλληλη στιγμή. Ο ήλιος έρχεται ακόμη κι αν υπάρχουν σύννεφα. Η φύση έχει προνοήσει για όλα. Ακολούθησε τη φύση, ξέρει καλύτερα.

Σ' αγάπησα πολύ κι αυτό δεν αλλάζει. Ήταν από τις καλύτερες στιγμές. Πολύ αληθινές, ένιωσα την ευτυχία. Γίναμε ένα για να ανταμώσουν οι ψυχές το ανώτατο επίπεδο επίγνωσης. Ξέρω πως δεν θα ξαναζήσουμε μαζί αυτές τις στιγμές. Δεν ξεχνώ το παρελθόν, απλά το τιμώ. Ούτε εσένα θα ξεχάσω, έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται αυτό, είσαι στην καρδιά μου και δεν θα βγεις ποτέ από εκεί. Θα είμαι δίπλα σου σαν μια σκέψη που δεν σβήνει. Στον λαμπρό ουρανό που θα αντικρίζεις τις νύχτες του καλοκαιριού. Στα λόγια που θα ακούς στα πρωτόγνωρα παγκάκια. Στις αλήθειες και στα ψέματα που θα προσπαθήσουν να σου πουν.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Παρασκευή 10 Οκτωβρίου 2014

Δίπλα στην λίμνη


Λίγο πριν πέσει το σκοτάδι,
δίπλα στην λίμνη περπατώ
και σκέφτομαι όλα εκείνα,
που τα πουλιά δεν ξέρουν.

Η ψυχή μου σαν τον αέρα
γυρίζει τριγύρω λες και θέλει
να φτάσει τα σύννεφα και να χαθεί
όπως το φως του ήλιου.

Που σιγά σιγά δύει 
ανάμεσα από τα βουνά
και ταξιδεύει σε άλλους κόσμους
μακρινούς και άγνωστους 
μα τόσο ίδιους.

Ο πόνος σπαρταράει 
σαν τα ψάρια που ξεπηδούν
από το νερό και ξανά βουτάνε
πίσω στον δικό τους χώρο.

Αλλά ο πόνος μένει πάντα εκεί,
από την αρχή μέχρι το τέλος,
άλλες φορές βουβός
κι άλλες φορές λέει τα πάντα,
χωρίς να το θες.

~ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ