Παράλληλος βίος

Προσπαθώ να βρω την ουσία της ζωής.
Κι αν χάθηκε, κανείς δεν ξέρει. 

Η μία στιγμή είναι τώρα. 
Είναι αυτό που νιώθω, 
χωρίς να το θέλω. 
Όλα τα όνειρα που δεν άνθισαν. 
Ακόμη μια ελπίδα χάθηκε. 

Ένας

Όσα θέλω να πω, 

είναι κρυμμένα 

μέσα στη φυγή μου. 

Μόνο ένας μπορεί να τ’ ακούσει. 

Όσα θέλω να κάνω, 

προλαβαίνουν τη σκέψη μου 

και χάνονται στην αδράνεια. 

Μόνο ένας μπορεί να τα δει. 

Όσα ήθελα να μάθω, 

γράφτηκαν σε άβουλα βιβλία 

και κάηκαν στη βαθιά απομόνωση. 

Μόνο ένας κατόρθωσε να με διδάξει. 

Είναι πάντα δίπλα μου, με βοηθάει να ζω. 

~Άγγελος Μητσόπουλος

Κανείς

Κανένας δεν μπορεί να μπει στη μοναξιά μου.

Μόνο εσύ, ακούραστε εαυτέ μου.

Κανένας δεν μπορεί να νιώσει τον πόνο της καρδιάς.

Μόνο εσύ, αδικημένη μου ψυχή.

Κανένας δεν αντέχει το χάδι μου.

Μόνο του, το μυαλό γεμίζει με καπνό,

από τη φλόγα της σιωπής.

Κανείς δεν άκουσε τη φωνή της ζωής μου,

όλοι βιάστηκαν να πουν πως είμαι αθώος.

Κανείς δεν με ρώτησε αν έκλαψα για σένα.

Δεν μου έμειναν επιλογές... μόνο ευχές.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Μαύρο πρόβατο

Σταματήστε τη γη να κατέβω

κάθε μέρα από δω δραπετεύω

απ τα ψεύτικα μορφώματά σας

είναι όλη η ευθύνη δικιά σας.

Πάμε να βγούμε

απ το ίδιο παραμύθι

να δραπετεύσουμε

απ τα δήθεν κι απ τα ήθη

εμείς θα αλλάξουμε

θα βγούμε από τη λήθη

κι ας μας πούνε

είστε το μαύρο πρόβατο.

Δεν γεννήθηκα για να απέχω

κι αν στη δίνη ακόμα αντέχω

είναι γιατί έφτιαξα κόσμο δικό μου

και πηγαίνω μπροστά απ τον καιρό μου.

A.M.

Μια -θετική- σκέψη κι όλα αλλάζουν

Η ζωή είναι ένα θαύμα. Κάθε άνθρωπος είναι ένα θαύμα. Τα όνειρά είναι ένα θαύμα. Είμαστε το θαύμα της φύσης και δεν το έχουμε καταλάβει.

Δεν εκτιμάμε ότι έχουμε, γιατί τα θεωρούμε όλα δεδομένα. Την υγεία, την ελευθερία, την αγάπη, τα συναισθήματα, τις αισθήσεις, το γέλιο. Είμαστε ένα μοναδικό θαύμα. Ας το καταλάβουμε και ας εκτιμήσουμε κάθε στιγμή της ζωής μας. Σημασία έχει να ζεις και όχι απλά να υπάρχεις. Μια σκέψη κι όλα αλλάζουν…

Όλοι έχουμε να διηγηθούμε τουλάχιστον μία ιστορία από τη ζωή μας, που να δείχνει τη δύναμη της σκέψης του ανθρώπινου μυαλού. Δηλαδή, πως γίνεται αυτό που σκεφτόμαστε πραγματικότητα στη ζωή. Ακόμη και χωρίς να το ξέρουμε, απλά και μόνο με το τι σκεφτόμαστε, καθορίζουμε το μέλλον μας. Κάθε ιστορία και ένας ξεχωριστός άνθρωπος, που έχει το δικό του ρόλο. Σ’ ένα κόσμο που σου δίνει ότι αξίζεις και σου παίρνει ότι δεν χρειάζεσαι.

Να βλέπω πως υπάρχεις

Η απουσία σου

κομμάτια μ' έχει κάνει

δεν έχω λόγο να υπάρχω

και να ζω

μία κουβέντα αν μου πεις

μόνο μου φτάνει

θα πάρω δύναμη

και θα 'ρθω να σε βρω.

Να ονειρεύομαι

να βλέπω πως υπάρχεις

να είσαι δίπλα μου

να ξέρω πως με θέλεις

θέλω να σ' έχω

να σε βλέπω

και μαζί σου να ζω.

Η απουσία σου

μοιάζει να είναι ψέμα

δεν έχω λόγο να βαδίζω

στη βροχή

όλα τα όνειρα

που έκανα για 'μένα

τώρα τα κάνω

για να είμαστε μαζί. 

-A.M.-

Παρουσίαση ποιητικής συλλογής "Πορτραίτα" στα Γιάννενα (φώτο)

Την Τετάρτη 6 Νοεμβρίου 2013 στην αίθουσα PLAZA του ξενοδοχείου OLYMPIC (στα Ιωάννινα) πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής "Πορτραίτα". 

Στην παρουσίαση παρευερέθηκαν περισσότεροι από 100 προσκεκλημένοι.

Για το βιβλίο μίλησαν οι:

Βίλιαν Στασινού (Δημοσιογράφος)

Χριστίνα Γαρυφάλλου (Μουσικός)

Το "Μάθε, ζήσε, χτίσε" στην Αθήνα (φώτο)

Την Παρασκευή 7 Δεκεμβρίου 2012 στο

βιβλιοπωλείο ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ  (Νέα Σμύρνη)

πραγματοποιήθηκε συνάντηση με τον  συγγραφέα ώστε να υπογράψει αντίτυπα του βιβλίου "Μάθε, ζήσε, χτίσε" στους αναγνώστες.

Το "Μάθε, ζήσε, χτίσε" στα Γιάννενα (φώτο)

Την Τετάρτη, 21 Νοεμβρίου 2012 στις 19:00 στην αίθουσα PLAZA του

ξενοδοχείου OLYMPIC (στα Ιωάννινα) πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση του βιβλίου "Μάθε, ζήσε, χτίσε" του Άγγελου Μητσόπουλου.

Για το βιβλίο μίλησαν οι:

Γεώργιος Δ. Καψάλης (Καθηγητής Π.Τ.Δ.Ε., Πρύτανης Πανεπ/μίου Ιωαννίνων)

Ελευθερία Τσιούρη (Εκπαιδευτικός)

ενώ το συντονισμό της παρουσίασης επιμελήθηκε η Βερόνικα Παπαγεωργίου

Παρουσίαση "Ικμάδας" στην Αθήνα (φώτο)

Την Παρασκευή 9 Δεκεμβρίου 2011 στο βιβλιοπωλείο Παπανικολάου 

(στη Νέα Σμύρνη) πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση της ποιητικής συλλογής "Ικμάδα" στους Αθηναίους αναγνώστες.

Για το βιβλίο μίλησε η Ελένη Καπέλου, Καθηγήτρια (στο ΤΕΙ Αθήνας)

Παρουσίαση "Ικμάδας" στα Γιάννενα (φώτο)

Την Τετάρτη, 13 Απριλίου 2011 στο βιβλιοπωλείο «Ελευθερουδάκης» (Ιωάννινα) πραγματοποιήθηκε η παρουσίαση της πρώτης ποιητικής συλλογής του Άγγελου Μητσόπουλου.

Στην παρουσίαση παρευρέθηκαν περίπου 100 προσκεκλημένοι.

Κάποιος άλλος

Σήμερα ήσουν μια άλλη.

Ο τρόπος που με κοιτούσες.

Όλα όσα έλεγες, ήταν πρωτόγνωρα.

Κι εγώ νιώθω περίεργα.

Ίσως φταίει η άνοιξη.

Ίσως το μυαλό που φτιάχνει

μόνο του σενάρια.

Σίγουρα κάτι συμβαίνει.

Κάποιο κρυμμένο συναίσθημα έσκασε.

Δεν υπάρχουν θύματα.

Μόνο δάκρυα, για να γεμίσουν

το ποτάμι της έκστασης.

Αν δεν ερχόσουν εσύ,

δεν θα τα είχα ζήσει όλα αυτά.

Αν δεν φύγω, δεν θα ζήσω

το υπόλοιπο της ζωής.

Όταν περάσουν τα χρόνια,

θα καταλάβεις

…πως ήμουν κάποιος άλλος.

ΑΓΓΕΛΟΣ • ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Στάχτη

Αν δεν έρθεις θα φύγω.

Αν αργήσεις, δεν θα σε περιμένω.

Η στάχτη είναι η αλλαγή.

Μην περιμένεις μετά τη φωτιά

να έρθει η αλλαγή.

Η στάχτη είναι η αλλαγή.

Μάζεψε ότι απομείνει 

και φτιάξε μια μάζα.

Μη στεναχωρηθείς αν δεν δεις

το αποτέλεσμα που θέλεις.

Αν δεν έρθει το φως του ήλιου

θα έρθει το φεγγάρι, η έμπνευση.

Η στάχτη ήταν φως.

Αλλά τα κατέστρεψε όλα.

Ή μάλλον όλα.

Η στάχτη ήταν φως.

Κάτι μπορείς να βρεις

κι ας μην την έβαλες εσύ τη φωτιά.

Αλλά δεν ήσουν εκεί 

για να τη σβήσεις.

Άργησες; Δεν ήθελες να πας;

Κανείς δεν θα μάθει γιατί δεν ήρθες.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Φωνές ηρώων

Έχουν περάσει αρκετά χρόνια…

Η Κυρά Φροσύνη έγινε σύμβολο

και οι στιγμές της, παραμένουν,

στα άδυτα της ερημωμένης πραγματικότητας.

Απέμεινε το κάστρο

να θυμίζει το χθες,

που σαν ουτοπία αναδύεται

από τα σπλάχνα της λίμνης.

 

Η ιστορία της πόλης των τεχνών,

μοιάζει με χείμαρρο συναισθημάτων.

Ενώ μέσα από τα τείχη των αναμνήσεων,

ξεπροβάλλουν φωνές ηρώων.

Δίνοντας την ώθηση

για τη λύτρωση των στόχων.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Πρωτόγνωρα παγκάκια

Λίγο, λίγο ανεβαίνεις όλο και πιο πάνω στη σκάλα της ζωής. Κάθε μέρα και μια πρόκληση. 

Από σένα εξαρτάται πως θα την εκμεταλλευτείς, αν είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις νέους αγώνες.

Χρειάζεται υπομονή, να περιμένεις με πίστη για να δεις αυτό που υπάρχει. Η μέρα κάνει υπομονή κάθε νύχτα μέχρι να βγει ο ήλιος. Δεν παραπονιέται πως η νύχτα της κλέβει τη λάμψη, απλά περιμένει την κατάλληλη στιγμή. Ο ήλιος έρχεται ακόμη κι αν υπάρχουν σύννεφα. Η φύση έχει προνοήσει για όλα. Ακολούθησε τη φύση, ξέρει καλύτερα.

Σ' αγάπησα πολύ κι αυτό δεν αλλάζει. Ήταν από τις καλύτερες στιγμές. Πολύ αληθινές, ένιωσα την ευτυχία. Γίναμε ένα για να ανταμώσουν οι ψυχές το ανώτατο επίπεδο επίγνωσης. Ξέρω πως δεν θα ξαναζήσουμε μαζί αυτές τις στιγμές. Δεν ξεχνώ το παρελθόν, απλά το τιμώ. Ούτε εσένα θα ξεχάσω, έτσι κι αλλιώς δεν γίνεται αυτό, είσαι στην καρδιά μου και δεν θα βγεις ποτέ από εκεί. Θα είμαι δίπλα σου σαν μια σκέψη που δεν σβήνει. Στον λαμπρό ουρανό που θα αντικρίζεις τις νύχτες του καλοκαιριού. Στα λόγια που θα ακούς στα πρωτόγνωρα παγκάκια. Στις αλήθειες και στα ψέματα που θα προσπαθήσουν να σου πουν.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Δίπλα στην λίμνη

Λίγο πριν πέσει το σκοτάδι,

δίπλα στην λίμνη περπατώ

και σκέφτομαι όλα εκείνα,

που τα πουλιά δεν ξέρουν.

Η ψυχή μου σαν τον αέρα

γυρίζει τριγύρω λες και θέλει

να φτάσει τα σύννεφα και να χαθεί

όπως το φως του ήλιου.

Που σιγά σιγά δύει 

ανάμεσα από τα βουνά

και ταξιδεύει σε άλλους κόσμους

μακρινούς και άγνωστους 

μα τόσο ίδιους.

Ο πόνος σπαρταράει 

σαν τα ψάρια που ξεπηδούν

από το νερό και ξανά βουτάνε

πίσω στον δικό τους χώρο.

Αλλά ο πόνος μένει πάντα εκεί,

από την αρχή μέχρι το τέλος,

άλλες φορές βουβός

κι άλλες φορές λέει τα πάντα,

χωρίς να το θες.

~ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Ο χρόνος

Ήταν απλά μια πρόσκληση.

Δεν με πήγε κάπου.

Είχαν στεγνώσει και τα δάκρυα.

Είχε παγώσει και το βλέμμα.

Ο δρόμος, χάθηκε μπροστά μου.

Δεν ξέρω, αν έζησα αυτή τη στιγμή,

μπορεί να ήταν ένα ψέμα.

Αφήνω πίσω τις προκλήσεις

κι όταν ξυπνήσω θα ’χουν σβήσει.

Ήταν απλά μια νύχτα.

Δεν φοβήθηκα τον άνεμο.

Άντεξα τη λάμψη των ματιών σου.

Είχε χαθεί ο χρόνος

κι έψαχνα λύσεις σε βιβλία.

Δεν ξέρω πως έφυγες από εκεί,

μπορεί και να μην ήρθες.

Αφήνω την σκέψη να ακμάσει

μήπως μπορέσω και πετάξω.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Εδώ και τώρα

Κάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα που δραπετεύει, κάθε λεπτό που ρέει, κάθε στιγμή που ζούμε είναι μοναδική. Καθημερινά διαβαίνουν χιλιάδες στιγμές τόσο μοναδικές, που όμοιες τους δεν θα υπάρξουν ποτέ ξανά. 

Αξίζει να ζούμε την κάθε στιγμή σαν να ήταν η τελευταία. Το παρόν είναι το πρόσφορο έδαφος για να επιτύχεις τους στόχους σου. Ο χρόνος τρέχει σαν νερό. Αν τον αφήνεις να περνάει ανεκμετάλλευτος, τότε σίγουρα δεν θα πετύχεις τίποτα.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Βαμμένες μπότες

Πάλι ξύπνησες νωρίς,

έβαλες τα τριμμένα από την εγκατάλειψη τετράδια 
στην τσάντα

και ξεκίνησες για το μάθημα.

Σε περίμενα για ώρες

όμως εσύ άργησες να φανείς.

Φεύγει το βερνίκι από τις βαμμένες μπότες

καθώς η βροχή μουσκεύει τα βήματα της αθωότητας.

Φτάνει η ώρα που το κουδούνι της ζωής

θα σημάνει την έναρξη,

προμηνύοντας τις δύσκολες στιγμές

που θα έρθουν…

όπως το βλέμμα της δασκάλας

την ώρα του μαθήματος.

Τα παιδιά φτιάχνουν το δικό τους κόσμο,

αφήνουν πίσω τα εμπόδια

που τους στερούν

την ελευθερία της καρδιάς.

Διατηρούν την παιδική αθωότητα

για να πετύχουν τους στόχους τους.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Περασμένη θλίψη

Που πάμε;

Προχωράμε ή κάποιος μας σπρώχνει;

Ξέρεις που πας ή προχωράς κι όπου σε βγάλει ο δρόμος;

Πρωτόγνωρα συναισθήματα, ακραίες αντιδράσεις. Λόγια λίγα... σοφά!

Φωνές πολλές, που χάνονται. Στο χθες, στο σήμερα, στο αύριο όπου θες.

“Me and my monkey” ...ακούω και κάτι νιώθω.

ΠΕΡΙΕΡΓΑ. Όσο η ψυχή πηγαίνει ψηλά, πονάει.

Εντάξει, κάποιος μου κάνει πλάκα. Δεν εξηγείται αλλιώς, κάτι έχασα, κάτι θα βρω.

Η ψυχή δεν χάνεται. Ζω στιγμές που ποτέ δεν ήθελα και δεν επέλεξα. Κι αν τις επέλεξα, θέλω ν' αλλάξουν. Το σώμα πονάει, η ψυχή αντέχει. Το μυαλό έχει κολλήσει, βομβαρδίζεται.

Ποιος θα μου πει τι να κάνω;

Κανείς!

Τίποτα δεν αλλάζει, αν δεν κινηθείς, αν δεν επιμείνεις, αν δεν φωνάξεις! Και ποιος να σε ακούσει...

όλοι κοιτούν το συμφέρον τους, κάνουν το δικό τους.

Περισσότερο φως. Αυτό θέλουμε, αυτό μας λείπει, αυτό θα μας βοηθήσει.

Τίποτα δεν είναι μόνιμο, ούτε κι ο πόνος!

~Άγγελος Μητσόπουλος

Μάχη χαρακτήρων

Τα βράδια είναι δικά μας,

για να μου λες ιστορίες,

ν’ ακούω τη φωνή της ψυχής σου.

Ζούμε μαζί για πρώτη φορά.

Είναι ένα ταξίδι

μέσα σε ξεχασμένα βιβλία,

ένα τραγούδι

με στίχους από τα όνειρά μας.

Απρόσμενα μου δίνεις τα φιλιά σου,

ζεσταίνεις τη μορφή μου με την ανάσα σου.

Η παγωνιά γίνεται φωτιά.

Το φωνάζω, είμαι ζωντανός.

Κάποια στιγμή η νύχτα θα φύγει,

εμείς θα μείνουμε εδώ,

αν το θέλουμε κι οι δύο.

Με μια σκέψη, θα είσαι δική μου.

Εξαρτάται, τι θέλεις:

έρωτα ή μία μάχη χαρακτήρων;

Τι ζητάς απόψε;

Δύο καρδιές, μια επιλογή.

Έτσι είναι ο έρωτάς μας:

αινιγματικός.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Απρόσμενα

Ας είναι η τελευταία φορά

που μυρίζω τον βασιλικό.

Τη νύχτα κι αυτή.

Σε βλέπω κι εσένα να φεύγεις,

χωρίς να ξέρεις που πας.

Ας είναι η πρώτη μέρα που ζω.

Στο άγνωστο πηγαίνω.

Μ' ένα τσιγάρο στο χέρι,

να καίει κάθε βήμα.

Ίσως αργήσω το βράδυ.

Μην περιμένεις.

Θα σε συναντήσω

απρόσμενα, σ άλλη φέξη.

Κι αν πάγωσε ο χρόνος 

κάπου χάσαμε το δρόμο.

Τα φτερά έχω ανοίξει

μα ο ουρανός με χάνει.

Θα ζήσω εδώ, στο τώρα

και κάθε αμφιβολία 

θ αφήσω να καεί

στην πυρκαγιά του χθες.

-A.M.-

Το ταξίδι της ψυχής

Όλα μένουν μες στη γη, οι ελπίδες και τα χρόνια

όμως φεύγει η ψυχή και πηγαίνει κάπου αιώνια.

Είναι τ’ όνειρο ταξίδι, της ψυχής μας στο παρόν

που συνέχεια ζει στο τώρα, στα σημεία των καιρών.

Ήρεμα σοκάκια

Έμαθα τι είπες... λίγο μετά την αναγέννηση.

Ήταν πρωί, έβρεχε χώμα

κι οι ευθύνες ρίζωναν στα δύσβατα βουνά.

Ήθελες να ελευθερωθείς,

να αφήσεις πίσω σου τα ήρεμα σοκάκια,

αλλά, σαν έπεσες στο κενό,

γύρευες το χέρι της μάνας σου

και φώναζες τον πατέρα σου 

να έρθει να σε ανασύρει.

Τίποτα δεν είναι δικό σου,

όλα ανήκουν σ' εκείνους,

σ΄ αυτούς που δεν λένε ψέματα

και αφουγκράζοβται το κελάηδημα των πουλιών,

αντί για τις κάλπικες υποσχέσεις των αρχόντων.

Είπες ότι κουβαλάς στα χέρια σου τις ελπίδες,

αλλά χάρηκες με την αποτυχία των δακάλων

όταν προσπάθησαν να σου μεταδώσουν πνευματική διαύγεια,

κι απλώς έσκισες τις σελίδες από το βιβλίο της ζωής.

~Άγγελος Μητσόπουλος

 

Όλα κάνουν τον κύκλο τους

Με πολλούς ανθρώπους θα μιλήσεις.
Με λίγους ανθρώπους θα συμφωνήσεις
και με λιγότερους θα ζήσεις.

Μου είπαν πως κρύβει λογική, η παράνοια.
Δεν τους πίστεψα.
Αλλά όταν εγκλωβίστηκα στη δίνη,
ένιωσα πόνο κι έμαθα πολλές αλήθειες.

Μια συναυλία που ποτέ δεν τελειώνει
...είναι η σκέψη μου.
Αύριο μπορεί να είναι αργά για να ξεκινήσεις.
Όμως, η μελωδία της καρδιάς δεν σωπαίνει.

Θα προσπαθήσω να μείνω στο σκοτάδι,
μέχρι να στεγνώσουν τα δάκρυα.

Όλα κάνουν τον κύκλο τους
κι αρχίζουν νέοι αγώνες.
Είμαστε αποτέλεσμα
κάποιων στιγμών που χάθηκαν.
Αλλά μένουμε εδώ, για να αποδείξουμε
πως δεν ήταν ακόμη μία λάθος επιλογή. 

~Άγγελος Μητσόπουλος

Στη διαδρομή του ήλιου

Στέκομαι στο προαύλιο της επιθυμίας…

Αγναντεύω…

έναν απέραντο ωκεανό ερεθισμάτων.

Αφήνω για λίγο το βλέμμα

να ταξιδέψει στη γαλήνια ουτοπία,

μα γυρίζει πίσω

έχοντας ατενίσει απρόσμενους προορισμούς.

Τόσο δύσκολες οι αγκαλιές

Κλειστή η πόρτα
κι εγώ απ έξω
να περιμένω να φανείς.
Τόσο δύσκολες οι αγκαλιές.

Κλειστά τα μάτια
κι όμως με βλέπεις,
μα το κενό μας μεγαλώνει.
Τόσο δύσκολες οι αγκαλιές.

Κλειστά τα φώτα
μες στο σκοτάδι
έχει χαθεί κι άλλη αγάπη.
Τόσο δύσκολες οι αγκαλιές.

Κλειστό το στόμα
και σου φωνάζω,
θέλω ακόμα ένα φιλί.
Τόσο δύσκολες οι αγκαλιές.

Κλειστά μυαλά
που δεν ανοίγουν
κι έχουν για ελπίδα
ένα παιδί.
Όμως κι η μοίρα τους ρωτάει:
Γιατί φοβάσαι την αγκαλιά;

~Άγγελος Μητσόπουλος

Κριτική για το "Μάθε, ζήσε, χτίσε"

Ένα μεγάλο ευχαριστώ, από μένα για την ζεστή σου παρουσία απόψε κοντά μας, στην Νέα Σμύρνη. Εύχομαι όλα τα όνειρά σου να γίνουν πραγματικότητα, και τα λόγια που έχεις ζωγραφίσει μέσα στο βιβλίο σου, να γίνουν στόχος ζωής, που θα βοηθήσουν πολλούς ανθρώπους, να ξεφύγουν από την θλιβερή καθημερινότητα. Δεν πρόλαβα να διαβάσω πολλά μέσα σε μία ώρα, αρκετά όμως, για να καταλάβω, ότι είσαι ένας Άγγελος, που απλά έχει όνειρα, για ένα καλύτερο αύριο για τους συνανθρώπους του!!!

Ταξιδεύοντας προς το αύριο, από τότε που γεννήθηκα, έμαθα την ζωή, έξω μακριά από τα σχολεία, από τα τυπικά διδαγμένα μαθήματα. Έμαθα την πραγματική ζωή, μέσα από την δική μου ύπαρξη και των άλλων ανθρώπων. Διάβασα στα μάτια της την αγάπη, ή την απόρριψη. Οχι απέναντι σε μένα απαραίτητα, αλλά απέναντι σε ότι μας έχει χαρίσει ο Θεός. Συμβιβάστηκα με πολλά, με όλα αυτά που θεώρησα, ότι θα γινόντουσαν μάθημα ζωής σε μένα για να το μεταδώσω αργότερα στα ίδια μου τα παιδιά.

Λέξεις ικμάδας...

Όταν έχεις ένα όνειρο, πρέπει να το κυνηγάς, να εκπέμπεις ζωτικότητα, προσπαθώντας να φτάσεις στη κορυφή της ζήσης. Είναι πολύ ωραίο το συναίσθημα που νιώθεις, όταν τα όνειρά σου γίνονται πραγματικότητα. Ένα τέτοιο όνειρο, είναι η Ικμάδα… η οποία αποτελείται από βιώματα, ιδέες και γεγονότα που έχω βιώσει στη διαδρομή της ύπαρξής μου. Είναι ίσως, η αφορμή για να βρεθούμε όλοι μαζί και να επικοινωνήσουμε. Όλο αυτό που συμβαίνει, πηγάζει από την επιθυμία μου, να αλλάξω τον κόσμο και να βελτιωθεί η ζωή όλων μας. Επιθυμώ, να βοηθήσω ανθρώπους, ώστε  να ξεκινήσουν τον δικό τους αγώνα. Τη δική τους ζωή, μέσω της δύναμης της ψυχής τους. Ο Γκάντι είχε πει «Γίνε η αλλαγή που θέλεις να δεις στον κόσμο.» Αυτό πρέπει να κάνουμε όλοι, αλλαγές… να αγαπάμε πραγματικά, να βοηθάμε κάποιον που έχει ανάγκη την αρωγή μας. Να διαβάζουμε βιβλία, ώστε να παίρνουμε ιδέες από τη σοφία που αποτυπώθηκε στις σελίδες τους, ανά τους αιώνες. Τριάντα λεπτά μελέτης την ημέρα θα φέρουν μια τεράστια και υπέροχη διαφορά στη ζωή σας, επειδή πολύ σύντομα θα αρχίσετε να ανακαλύπτετε τα απέραντα αποθέματα της γνώσης που είναι στη διάθεσή σας. Έχουμε ανάγκη από επικοινωνία, έχουμε ανάγκη από την επαφή με τη φύση ώστε να βυθιστούμε στη γαλήνη της. Δυστυχώς όμως, δεν αφήνουμε τα συναισθήματά μας να εκφραστούν. Ας χορέψουμε, ας τραγουδήσουμε, ας γελάσουμε, ας διοργανώσουμε ένα δείπνο, ας αθληθούμε… Πόσοι έχουμε αφεθεί στη βροχή;

Το αίσθημά σου, το μεγάλο

 Τους λες τι νιώθεις

κι αυτοί τρομάζουν

με αντιθέσεις

σε δοκιμάζουν.

Δεν σε πιστεύουν

αν πεις το άλλο

το αίσθημά σου

το πιο μεγάλο.

Να λες τι νιώθεις

και ας, σε καίνε

κλεμμένες λέξεις

ασ' τους να λένε.

Και βλέπεις άλλα

που δεν τα είπα

και σκέψεις κάνεις

από συνήθεια.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Φοβήθηκες

Σου έδωσαν να παίξεις ρόλους,
σου είπαν να επινοήσεις δικά σου γνωμικά,
αλλά δεν άρθρωσες λέξη.

Φοβήθηκες…
να βάψεις τα μάτια σου με μολύβι,
όμως δεν φοβάσαι…
να γράφεις στους τοίχους κλεμμένα λόγια.

Φοβήθηκες…
να κοιτάξεις στα μάτια τον κομπάρσο,
αλλά δεν δίστασες
να σφραγίσεις την πόρτα στα έφηβα σμήνη.

Φοβήθηκες…
να κλάψεις για την αγάπη,
όμως δεν αισθάνθηκες ενοχές
όταν χλεύαζες τη δυστυχία του τρελού.

Δεν έπαιξες το σενάριο της ζωής με πάθος,
απλώς άρπαξες έτοιμες ιδέες.
Και μετά απ’ όλα αυτά
απαιτείς να λέγεσαι άνθρωπος.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Λόγια ποιητών

Κάνω παρέα με τ’ αστέρια,

μιλάμε για ώρες χαμηλόφωνα,

μη μας ακούσει το φεγγάρι

και πληγώσει τη νύχτα,

γιατί κι η σιωπή προδίδει.

Απορίες…

Πόση έμπνευση μπορεί να σου κληροδοτήσει ένας δρόμος, μια διαδρομή;

Πόση ώρα μπορείς να περπατήσεις στο μονοπάτι της μοναχικότητας;

Μετράω το χρόνο με τα σύννεφα και με το πόσες φορές επιτρέπουν στον ήλιο να με φωτίσει. Έρχονται σκέψεις και λέξεις στο μυαλό, που δε μ αφήνουν να ησυχάσω.

Δεν προλαβαίνω να αποτυπώσω στο χαρτί όσα περνάνε από τη σκέψη μου.

Είναι ώρα αιχμής, γίνεται πανικός στο μυαλό μου, κάποιες λέξεις έχουν χάσει το νόημά τους. Αν τις ακούς από ανθρώπους που δεν τις έχουν νιώσει…

Να μία. Θεός. Και δεν μιλάω για θρησκεία.

Έχουμε κάνει θεό το χρήμα. Ναι, είναι ένα μέσο, αλλά όχι να καθορίζει τη ζωή και τα συναισθήματά μας. Και το αυτοκίνητο μέσο είναι –μεταφορικό- αλλά μπορείς να κινηθείς και με τα πόδια. Πιο αργά, σίγουρα. Αλλά γιατί να βιαστείς; Όποιος βιάζεται σκοντάφτει δεν λένε…. Έρχονται στιγμές που οι παροιμίες γίνονται πραγματικότητα και τότε είναι που λες «κάποιος μου κάνει πλάκα». Αλλά δεν έχεις καταλάβει πως εσύ κοροϊδεύεις τον εαυτό σου.

Ποιος νοιάζεται αν εσύ σήμερα, εδώ που είσαι, πονάς;

Τι σημασία θα έχει αυτό μετά από 50 χρόνια;

Θα ξεχαστούν όλα αυτά και θα γίνουν πάλι τα ίδια λάθη. Πάλι η αλήθεια θα χαθεί σκαρώνοντας ένα νεοφανή ψέμα. Ίσως μείνουν κάποια βιβλία να θυμίζουν σε κάποιους πως πέρασες κι εσύ από το ταξίδι που λέγεται ζωή.

Ήρθαμε στη ζωή σαν επισκέπτες και κάποια στιγμή θα φύγουμε. Αλλά το εισιτήριο το έχουμε, το κρατάμε, ποιο είναι άραγε;

Μπορεί να κοιτάμε το ίδιο βουνό, αλλά να βλέπουμε διαφορετικά πράγματα. Εσύ βλέπεις χώμα και δέντρα. Εγώ βλέπω ποιήματα στα φύλλα και στίχους στις κορυφές. Κάποιες φορές απλά κοιτάς με τα μάτια για να ξεφύγεις από περαιτέρω εξηγήσεις και δεν βλέπεις με την ψυχή σου την ουσία.

Τίποτα δεν αλλάζει αν δεν κινηθείς, αν δεν επιμείνεις, αν δεν φωνάξεις.

Αναζητάς νέες ασχολίες, νέους τίτλους –σε βιβλία και τραγούδια-, νέα πρόσωπα, νέες ιδέες. Συνέχισε να λύνεις απορίες, μέσα στις πορείες της ζωής που εσύ χαράζεις. Καλή αρχή λοιπόν σε όσους δεν έχουν ξεκινήσει ακόμη να ζουν και σ αυτούς που άφησαν στη μέση το όνειρό τους. 

-'Αγγελος Μητσόπουλος- 

Πορτραίτα - Ritratti

Θα φύγω. Μέσα σ ένα σύννεφο.

Να ταξιδέψω σε ξεχασμένη ατραπό.

Μαζί μου θα πάρω τις φιλοδοξίες.

Και τα εφόδια που κατέκτησε

η καρδιά μου.

Δεν θα γυρίσω το κεφάλι

να αντικρίσω το πίσω μου κενό.

Θα καλύψω τη διαδρομή με στιχάκια.

Κάτι θα χάσω. Κάτι θα κερδίσω.

Αλλά θα ξεχάσω τον πόνο.

Στην ουσία δεν υπάρχει.

Αλλά κάποιες αλήτισσες στιγμές

τον δημιουργούν.

Το ταξίδι αναζωογονεί την ψυχή.

Αδειάζει το βάρος του μυαλού.

Προσθέτει έντονα ηλιοβασιλέματα.

Αντικαθιστά ξεθωριασμένα πορτραίτα -ritratti-,

με παραδεισένια τοπία.

Η διαδρομή δεν τελειώνει ποτέ.

 -A.M.-