Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2015

Άτεχνα τρένα



Ότι κι αν είπα δεν άκουσες
ότι κι αν ένιωσα δεν είδες
όσα σημάδια κι αν άφησες
δεν θα μου γίνουν ρυτίδες.

Είναι σοφό το ξημέρωμα
σαν του δασκάλου την πένα
όσα κι αν είπες ξεπέρασα
μπήκα σε άτεχνα τρένα.

Όλα τα όνειρα ξέφτισαν
μέχρι κι η αλλόκοτη φέξη
όσα οι μοίρες δεν σκέφτηκαν
στα 'χει το αύριο πλέξει.


~Άγγελος Μητσόπουλος

Παρασκευή 18 Δεκεμβρίου 2015

Μαριονέτα στο χιόνι


Ο δρόμος της ζωής μακρύς. Ξεκινάει και τελειώνει με μια ανάσα. Συλλέγεις εμπειρίες συνεχώς. Άλλες τις κρατάς κι άλλες τις πετάς.
Η ζωή είναι ωραία αλλά και μικρή για να αναλώνεσαι σε ανούσιες σκέψεις και πράγματα, που όχι μόνο δεν σε γεμίζουν, αλλά σε καταπονούν συναισθηματικά. Τίποτα δεν είναι δεδομένο. Αυτό θα το λέω συνέχεια, μήπως και το πιστέψω. Γινόμαστε αφελείς, άπληστοι. Δεν έχουμε υπομονή. Ξοδεύουμε την ενέργειά μας σε άσκοπες πράξεις.
Το αύριο ένα συνεχές σήμερα.
Η φύση δεν κάνει λάθη, σε αντίθεση με τον άνθρωπο που σφάλλει συνεχώς. Κάτι δεν έχουμε διδαχθεί καλά ή δεν θέλουμε να το καταλάβουμε. Σκέψεις πάνε κι έρχονται.
Κάθε δυστυχία ξεκινά από μια σκέψη που, αν δεν την κάψεις, θα απλώσει τα πλοκάμια της και θα ριζώσει. Το μυαλό σού παίζει παιχνίδια. Είναι και αυτές οι ατέλειωτες συνήθειες που διαμορφώνουν τον χαρακτήρα μας. Άλλες μπορούμε και τις εγκαταλείπουμε κι άλλες γίνονται οδηγοί στη ζωή μας.

-Άγγελος Μητσόπουλος-

(Καλοκαίρι στην ψυχή, 2015)

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2015

Vacuum


Το πιο ρεαλιστικό που έχω ακούσει 
για το θάνατο και τη "μετά θάνατον ζωή" είναι αυτό:
"Όπως δεν θυμόμαστε τίποτα πριν τη γέννηση μας, 
έτσι είναι και μετά το θάνατο."
~Άγγελος Μητσόπουλος

Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

Καμένες αναμνήσεις


Αγναντεύεις έξω από το παράθυρο,
πρόσωπα πάνε κι έρχονται,
ψωνίζουν υποσχέσεις,
ανέκφραστα.

Εσύ, στη δική σου ουτοπία,
δεν νιώθεις την αδημονία των παιδιών
να ανοίξουν τα παιχνίδια τους.
Το τζάκι καίει και τις τελευταίες αναμνήσεις
από το περασμένο εορτασμό.

Έρχονται Χριστούγεννα,
το γράφει στις εφημερίδες που έκαψες
για να ζεσταθείς,
το είπαν και στις ειδήσεις, όταν μισοκοιμόσουν
και το σκοτάδι σού κρατούσε συντροφιά.

Αλλά εσύ γνωρίζεις, καλύτερα απ’ όλους,
ότι θα περάσουν και πάλι οι γιορτές
κι εσύ εκεί, ξαπλωμένη στην ξύλινη αιώρα,
θα προσπαθείς να αιχμαλωτίσεις περσινές εμπειρίες
στο ημερολόγιο.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

...γενικά, ο άνθρωπος!


Ο ανθρώπινος νους και γενικά ο άνθρωπος είναι ικανός για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο. Αλλά το πιο σημαντικό είναι πως θα γίνει το καλύτερο, σε μια κοινωνία και φυσικά με ποιο τρόπο θα γίνει. 
Κάθε τομέας μιας κοινωνίας, πρέπει να βρίσκεται στο καλύτερο δυνατό σημείο ώστε να προσφέρει στους πολίτες της, τα απαραίτητα ιδανικά και πρότυπα ώστε να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή.
Σημαντικό στοιχείο για μία κοινωνία είναι η ολοκληρωμένη και σωστή μόρφωση των μελών της, καθώς το παν είναι η σωστή παιδεία για έναν άνθρωπο. Για να πετύχεις κάθε στόχο στη ζωή σου πρέπει να έχεις τις σωστές βάσεις, αυτές που θα σε οδηγήσουν με συνέπεια και ειλικρίνεια στο στόχο σου, περνώντας και ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο.

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

"Καλοκαίρι στην Ψυχή" και στην Αθήνα (photos)

Photo: Kamilo Nollas

Σε έναν όμορφο χώρο της πρωτεύουσας, το Βιβλιοπωλείο Επί Λέξει, στην οδό Ακαδημίας 32, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Παρασκευής 6/11 η παρουσίαση του βιβλίου του Άγγελου Μητσόπουλου.

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

Aπάτητα εδάφη


Ας δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις για να έχεις αυτό που ονειρεύεσαι τα βράδια και δεν σ' αφήνει να ξεφύγεις από τις παράλληλες σκέψεις οι οποίες σε οδηγούν σε μακρινά, απάτητα εδάφη... του λογισμού.
Χαμογέλασε... αθόρυβα.
Πιο πολύ έμοιαζε με χασμουρητό, παρά με χαμόγελο, αλλά ίσως αποτυπώθηκε και η κούραση στα δυο της χείλη, από την αδιάκοπη αναζήτηση.

Συνέχισε να διαβάζει το βιβλίο ποίησης, ενός ποιητή που ήταν συμμαθητής της, ο οποίος είχε πάθος με τις λέξεις και τις έβαζε στη σειρά με τέτοια συνοχή, που θα ζήλευε

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

Χορός, που τραγούδι δεν έχει.


Να μη νοιάζεται κανείς και κανείς να μην σε θυμάται. Έτσι είναι οι άνθρωποι, ξεχνάνε. Επιλέγουν τι θα κρατήσουν και τι θα χρησιμοποιήσουν.

Μόνο ο ήχος των πουλιών και η λάμψη του ήλιου, να διαπερνά τα πράσινα φύλλα. Η ώρα πάλι κόλλησε και δείχνει την άβυσσο, συμφώνησε να μείνει κι άλλο. Μην αφήσεις τις σκέψεις να σε κάνουν είλωτα, βγες στο σεργιάνι του διαλογισμού και μόνο έτσι θα φτάσεις εκεί.
Πλέον εδώ που φτάσαμε δεν έχει γυρισμό. Η ζωή είναι κοινή για όλους, όπως και η γη, αλλά το πως θα περπατήσει καθένας είναι τελείως διαφορετικό πράγμα. 

Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2015

Την πιο σωστή στιγμή


Ήσουν κι εσύ ένα λάθος
την πιο σωστή στιγμή.
Θυμάσαι; Αργούσε να ξημερώσει.
Λες και το φεγγάρι
μας ήθελε για συντροφιά.

Μα φυσικά μας ήθελε δίπλα του,
αφού είχαμε κουμπώσει,
είχαμε γίνει ένα.
Σαν να είχαμε έρθει απ' αλλού,
μας χάζευε σαν μακρινό τοπίο.

Που να ξερε;
Ποιος ήξερε;
Ποιος ήμουν εγώ;
Ποια ήσουν εσύ;
Και τι ήταν αυτό που μας ένωσε
και μας χώρισε, σε μια στιγμή.
Την πιο σωστή στιγμή.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2015

Μέσα στη βρoχή


Όλα πάλι στα χαρίζω
γιατί θέλω και μπορώ
όταν βρέχει σε θυμάμαι
κι όταν έχει χάλια καιρό.

Μέσα στη βροχή σε βλέπω
κι είσαι τόσο αληθινή,
τα ματάκια σου, οι σταγόνες
μα το βλέμμα σου αστραπή.

Εύχομαι πάντοτε να βρέχει
την εικόνα σου για να δω
κι όποτε εσύ το θέλεις
να χει καθαρό ουρανό.

Μέσα στη βροχή σαν φύλλο,
έχεις πάλι εσύ χαθεί
κι όταν σβήσουνε τον ήλιο
ο έρωτάς μας θα επιζεί.

Μα ακόμα και πλημμύρες
να συνθέσει η βροχή,
δε με νοιάζει τίποτα άλλο
μόνο να ΄μαστε μαζί.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2015

Χαμόγελα στη βροχή


Βρέχει. Λίγες σταγόνες είναι που θα κάνουν τον κύκλο τους, μέχρι να ξαναβγεί ο ήλιος και να βγούμε πάλι από το καβούκι μας. Είναι όπως τα δάκρυα, μόλις σταματήσουν αρχίζουμε να χαμογελάμε. Τίποτα δεν είναι πιο δυνατό από την αγάπη και το χαμόγελό μας.
Το σκοτάδι μόλις αντιληφθεί το φως, εξαφανίζεται, άρα τι είναι πιο δυνατό;
   Η αισιοδοξία λειτουργεί όπως το φως, εξαφανίζει τη μιζέρια και τη ζηλοφθονία που δημιουργούνται από τις αρνητικές σκέψεις και την έλλειψη αισιοδοξίας. Η καλή διάθεση, μπορεί να μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε το φως της ψυχής, αρκεί να χαλαρώσουμε με λίγη μουσική, με μερικά χαμόγελα και με μια βόλτα στη φύση ή ότι άλλο μας ευχαριστεί.


~Άγγελος Μητσόπουλος

(Μάθε, ζήσε, χτίσε! 2012)

Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

[...από τα έγκατα της ψυχής]


Σαν χείμαρρος, οι λέξεις...
βγαίνουν από τα έγκατα της ψυχής,
παίρνουν μαζί τους συναισθήματα,
βουτηγμένα στην προσδοκία.
Η διαδρομή είναι η ίδια...
το ταξίδι προκαλεί πληθώρα σκέψεων,
η καρδιά δυναμώνει τη σκέψη.
Χωρίς περιορισμούς.
Δεν χάνονται οι φράσεις,
υπάρχουν αιώνια
μπορεί... να γίνουν βιώματα,
μελωδικοί στίχοι
ή χρώματα στη μέρα σου.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Τετάρτη 2 Σεπτεμβρίου 2015

Προκλήσεις


Η εμμονή στο φόβο...
τρομοκρατεί την ψυχραιμία.
Δεν είναι κανόνας,
είναι παιχνίδι του μυαλού
που αφαιρεί τον ενθουσιασμό
και προσθέτει αβεβαιότητα.

Πρέπει να γίνεις σκληρός
για να υπομείνεις τις προκλήσεις
της ατέλειωτης συγκίνησης.
Μη φοβάσαι από συνήθεια,
συγκεντρώσου με ευφυΐα 
στις επιδιώξεις του υποσυνείδητου.

Η καρδιά είναι γενναία,
ακόμη κι όταν πληγωθεί...
Δεν ανέχεται όμως ψεύτικα λόγια.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Σάββατο 29 Αυγούστου 2015

Ο παράδεισος


Αν επιδιώξεις την αγάπη
έχεις τα πάντα συντροφιά.
Αν δίνεις χώρο στην αγάπη
γεμίζεις το σύμπαν με χαρά.

Υπάρχει μέσα σου κι αναβλύζει
μία αστείρευτη πηγή.
Όταν εκπέμπεις την αγάπη
κάνεις φίλους δυνατούς.
Και γίνεσαι άνθρωπος κι εσύ.

Η δύναμη της σε εξυψώνει
πάνω στον έβδομο ουρανό,
εκεί που ζεις αιώνια. 
Όταν παράδεισο αντικρίσεις
θα χεις βιώσει τη ζωή.

Το υψηλότερο σημείο
για να ανέβεις ειν' η αγάπη.
Φιλοτεχνεί τα μονοπάτια...
Μες στην απόλυτη γαλήνη
και την ατέλειωτη ηδονή.
Μες στην αστείρευτη ευτυχία
και την αιώνια ζωή.

Όλα γεννιούνται από αγάπη
και δεν τελειώνουν αν τ αγαπάς.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Τρίτη 25 Αυγούστου 2015

Με τον πόνο στα μάτια


Κι αν δεν πονάς.
Προτίθεσαι να νιώσεις
τον πόνο, κάποια στιγμή.
Είναι μέσα στη ζωή
θέλεις να τον βιώσεις.

Τα δάκρυα, είναι ο πάγος της ψυχής.
Σαν ποτάμι εκβάλουν
από την κρήνη της θλίψης.

Εντοπίζω τον πόνο,
στα μάτια των ανθρώπων.
Θέλουν να χωρίσουν,
όμως φοβούνται.
Θέλουν να φωνάξουν,
όμως σωπαίνουν.
Θέλουν να κλάψουν,
όμως διστάζουν.

Έχουμε την ευκαιρία, να γελάσουμε.
Αλλά πνίγουμε τη χαρά μας, μέσα 
σε στατικές, καταθλιπτικές, σχέσεις.

Δεν ανέχομαι τον πόνο,
στα μάτια των ανθρώπων.
Κάνουν σκόνη τους πόθους.
Επειδή δεν βλέπουν τον ήλιο
που τους χαμογελά, με αγάπη.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2015

Παρών


Δεν σκέφτομαι. Εγκαταλείπω για λίγο το νου.
Αφήνω μόνο το παρόν να μου μιλάει.
Οι στιγμές που ζω τώρα είναι η ύπαρξη μου.
Ότι αληθινά υπάρχει.

Επιλέγω να είμαι παρών,
στην άφατη πραγματικότητα.
Οι επιθυμίες, μου προκαλούν πόνο.
Δεν διστάζω να κλείσω τα μάτια
και να διαλογιστώ.
Να αδειάσω το χείμαρρο
που έχει πλημμυρίσει το μυαλό.

Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή.
Οι σκέψεις στερούν τη γαλήνη της ψυχής.
Μόνο, αν αντέξεις τη δύναμη του τώρα,
θα αρχίσεις να ζεις.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2015

Εδώ και τώρα


Είσαι νέος.
Σε εμπειρίες, όχι σε ηλικία.
Ο χρόνος είναι δημιούργημα
των ανθρώπινων προσκολλήσεων.

Αναζητάς φως...
τη στιγμή που έχεις τον ήλιο,
μπροστά στα μάτια σου.

Θέλεις φίλους...
κι όταν τους βρεις, κάνεις
τα πάντα για να τους χάσεις.

Εδώ και τώρα ξεκίνα να ζεις.
Σκέψου τα θετικά,
άσε τις στιγμές να κυλήσουν.
Η ζωή είναι σαν ποτάμι.
Ρέει συνεχώς.
Ώσπου φτάνει στη θάλασσα.
Γίνεται ωκεανός στο πλάι σου.
Γίνεται η αντανάκλαση του ήλιου.\
Γίνεται το γέλιο σου, στην άμμο.
Όπως συνθέτει κι η ζωή 
τα ηλιοβασιλέματα για σένα.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Τετάρτη 19 Αυγούστου 2015

Αν δεν υπήρχαν...


Οι αλλαγές που βρίσκονται
προ των πυλών,
σκοπεύουν να με τρομοκρατήσουν.
Αλλά κρατιέμαι από το θάρρος, 
που μου παρέχει το τώρα.

Υπάρχουν άνθρωποι
που ζεις μαζί τους 
και τους αγαπάς.
Και άνθρωποι που αγαπάς
μαζί τους αυτά που ζεις.

Αν δεν υπήρχαν οι έρωτες
κι οι χωρισμοί.
Πόσα τραγούδια δεν 
θα είχαν γραφτεί;
Πόσες σελίδες θα ήταν
χωρίς ίχνος από μελάνι;
Κάποια έργα τέχνης
θα είχαν μείνει ανείπωτα.
Όταν ραγίζουν οι καρδιές
γεννιέται ένα βιβλίο.

Υπάρχουν πράξεις
που πρέπει να τις κάνεις
την ώρα που θέλεις. 
Αν τις αφήσεις 
και δεν τις κάνεις,
θα σου προσδίδουν 
ένα κενό μέσα σου.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Τετάρτη 12 Αυγούστου 2015

Επίγνωση


Ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις.
Να εξαλείψεις τα δεσμά του νου.
Άδειασε το μυαλό από προσκολλήσεις
κι από επιθυμίες, που σε πάνε μακριά
και δεν σ' αφήνουν, να ζεις στο παρόν.

Αν εστιάσεις μέσα σου,
θα βρεις τον εαυτό σου.
Θα ανακτήσεις τα συναισθήματα,
που ψάχνεις κάθε μέρα.
Εκεί κείται η επίγνωση.
Το ξύπνημα από τη βαθιά αφοσίωση.

Να διαλογίζεσαι και να χορεύεις.
Να μιλάς και να βυθίζεσαι στη σιωπή.
Μέσα σου κρύβονται οι απαντήσεις
από τις ερωτήσεις που δεν έπρεπε
να αναμοχλεύσεις.

Αυτό που λες ψυχή, σε βοηθάει να ζεις.
Η σκέψη σε περιορίζει. Γίνε παρατηρητής
της ζήσης. Όλα σου ανήκουν.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Σάββατο 1 Αυγούστου 2015

Ηλιοβασίλεμα Αυγούστου


Όπως τα ηλιοβασιλέματα Αυγούστου,
έφυγες από τη σκέψη μου.
Σιωπηλά. Χωρίς κανένα δάκρυ.
Αλλά γεμάτη όμορφες στιγμές.
Δεν πρόλαβα να σου πω,
ένα ακόμη τραγούδι.
Σαν κι αυτά που ακούγαμε οι δυο μας,
κάτω από το φως του φεγγαριού.
Τι ειρωνεία...
Μόλις φύγει ο ήλιος, έρχεται το φεγγάρι.
Αλλά μόλις φύγεις εσύ, έρχεται η θλίψη.

Τι κι αν είπαμε ψέματα,
πάλι η μέρα προχώρησε.
Όμως αφήσαμε ένα κενό.
Αυτό που προσπαθώ να καλύψω
για να δω, αν μ αγάπησες.

Όπως τα ηλιοβασιλέματα Αυγούστου
χάθηκε η σκιά σου.
Δεν πρόλαβα ούτε το μονοπάτι να βρω.
Όχι της καρδιάς σου.
Αλλά αυτό που οδηγεί στον κόσμο μου.
Στα ξεχασμένα όνειρά μου,
που θα μείνουν χαραγμένα στο μυαλό.
Σαν ένας μύθος που μαθαίναμε παλιά
αλλά σε τίποτα δεν οδηγούσε.

Δεν θέλω κάτι να μας δένει τόσο πολύ.
Ούτε κάτι να μας χωρίζει τόσο πολύ.
Απλά επιζητώ, το μέτρο.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Κυριακή 26 Ιουλίου 2015

Απορίες


Δεν άκουσες τι σου είπα,
αλλά δεν με ξαναρώτησες,
επιδίωξες να νιώσεις για λίγο παντογνώστης.
Δεν ήθελες να θίξεις απορίες
που θα σε βάζαν στόχο στους πρωινούς διαξιφισμούς.

Ξεσήκωσες παλιούς φίλους και τους απείλησες,
για να καταχωνιάσουν τις φήμες
που ακόμη σε βαραίνουν...
γιατί γνωρίζεις καλά ότι το σφάλμα δεν συγχωρείτε,
αν επαναληφθεί.

Συνέχισες την  καθοδική πορεία...
σκηνοθετώντας νεοφανή ψεύδη,
μήπως και σε πιστέψω.

Όταν όμως εξάντλησες τα μυθεύματα,
άρχισες να μοιράζεις κάλπικες συγγνώμες,
κατάλαβες όμως πως ήταν αργά για εξηγήσεις.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Σάββατο 25 Ιουλίου 2015

Πεπρωμένο


Ένα βήμα πριν την αποθέωση.
Ένιωσα την αναπνοή τόσο κοντά,
που η καρδιά μου, φαινόταν
σαν να είχε σταματήσει.

Όλα έμοιαζαν με ψέμα.
Εξάλλου η ζωή, μας δοκιμάζει.
Το μονοπάτι της ποίησης
είναι μια αέναη πρόκληση.
Μπορεί να σε χαρακτηρίσουν.
Σίγουρα θα σου προσδώσουν 
κάποιο όνομα.
Θα σου αλλάξουν ταυτότητα.
Αλλά εσύ θα έχεις καταθέσει την ψυχή
και κανείς δεν θα είναι άξιος 
να σου πει πως δεν έζησες.

Συλλέγεις κομμάτια
από εμπειρίες που κρέμονται
από τη λήθη της μέρας,
όπως η αράχνη από τον ιστό της.

Ένα βήμα πριν την αγκαλιά σου.
Όλα θα κρινόταν από μια ματιά.
Όχι πως θα έχανες κάτι αλλά ήθελες
να βασανίσεις το μυαλό σου.
Με ασήμαντους κανόνες 
και επιπόλαιους περιορισμούς,
που δεν αφήνουν να ξεδιπλωθεί
το πεπρωμένο σου.
Άσε τα μάτια να περιφέρονται
ελεύθερα, στον έσω και έξω κόσμο.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2015

Είμαι εδώ


Είμαι εδώ...
... γι' αυτούς που έχουν φωνή.
Αλλά δεν τους δόθηκε η ευκαιρία
να μιλήσουν. Να πουν τις ιδέες τους.
... γι' αυτούς που κοιτάνε,
αλλά δεν βλέπουν τη ζωή.
Διστάζουν να αλλάξουν τις στιγμές.
... γι' αυτούς που έχουν όνειρα,
αλλά κάποιοι τους τα κλέβουν.
Τους βοηθάω να ζήσουν.
... για την αγάπη, μεταξύ μας.
Όλα τα άλλα, κάνω πως δεν τα βλέπω.
Αλλά ξέρω πως μας κρατάν αιχμαλώτους.
Μέχρι ν' ανάψει η φλόγα, που μας ξεσηκώνει.

Κάποια μέρα θα φύγω, γεμάτος ήχους.
Γεμάτος χρώματα και στιγμές.
Θα χουν τη μυρωδιά των φιλιών μας.
Δεν θα αποφασίσω εγώ, πότε.
Μόνο αυτό που μας ώθησε 
σ' αυτή τη σιωπή.
Μας αφήνει να αποφασίζουμε.
Πότε και σε ποιον θα μιλάμε.
Έμεινα εδώ... για σένα
και γι' αυτούς που με ανέχονται.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Κυριακή 19 Ιουλίου 2015

Χωρίς ονόματα


Όταν προσμετρήσω το ζην.
Όταν βιώσω τη μετά ζωή, ζωή.
Δεν θέλω να κλάψει κανείς.
Ούτε ένα δάκρυ μη χαραμίσετε
για μένα. Έζησα γεμάτες στιγμές.

Ούτε μία πέτρα μην υποδεικνύει 
που βρίσκομαι.
Αρκεί που ήμουν εδώ για καιρό.
Μη γυρέψετε αιτίες και ευθύνες.
Κανείς δεν φταίει. Δεν συνέβη κάτι κακό.

Εξελίσσεται η ζωή σε άλλη μορφή.
Χωρίς ονόματα και ιδιότητες.
Αλλά ο σίγουρο είναι πως
θα με ταξιδεύει η ψυχή.

Ζήστε μόνο εδώ και μόνο στο τώρα.
Τα υπόλοιπα θα έρθουν,
την κατάλληλη στιγμή.
Αυτή που εσύ θα αποφασίσεις.

Κοίτα ένα λουλούδι, αυτό είναι ζωή.
Κοίτα τη θάλασσα, αυτό είναι ζωή.
Κοίτα τον ήλιο, αυτό είναι ζωή.
Κοίτα την ψυχή σου, αυτή σου δίνει ζωή.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Δευτέρα 6 Ιουλίου 2015

Η φλόγα της ψυχής


Η ψυχή εκπληρώνει τα όνειρα,
δεν εγκαταλείπει τις φιλοδοξίες σου,
αρκεί να ζεις με πάθος
και να απελευθερώνεις τις σκέψεις.

Κράτα άσβεστη τη φλόγα της ψυχής!

Ο βοριάς δεν μπορεί να τη σβήσει,
ελέγχει αυτή τη φλόγα της,
ακόμη κι όταν τρεμοπαίζει,
και την κατάλληλη στιγμή δυναμώνει
και είναι ικανή να κάψει καθετί κακό.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Παρασκευή 26 Ιουνίου 2015

Ικμάδα


Η πόρτα του ονείρου σφάλισε,
πρόλαβα να ζήσω μέσα του για λίγο.
Η όραση λιγοστεύει
κι ο αέρας ξεσκεπάζει το σκότος.

Αναζητώ τη χαμένη ικμάδα.
Στόχος μου να ζωογονήσω
όλες τις απύθμενες εκπλήξεις.

Ο χρόνος περιορίζει την προσπάθεια.
Μπορεί να χρειαστεί μια αόρατη ευτολμία,
που θα βοηθήσει την αγανάκτηση 
να γίνει γαλήνια στιγμή.

Αναζητώ τη χαμένη ικμάδα.
Θέλω τρανταχτές αποδείξεις 
που θα γεμίσουν την κλεψύδρα της ώθησης.

Το όραμα επιχειρεί να αποδράσει
και νιώθει μια ζωηρή σιγουριά,
γιατί οδηγεί την ηλιαχτίδα
στης πυραμίδας την πηγή.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Η πανδαισία των λέξεων


Ήρθε το καλοκαίρι...
η φύση ξεχειλίζει από ενθουσιασμό
και ο ήλιος εξατμίζει τις εθιστικές οσμές της θάλασσας.

Σιγά σιγά, φτάνει η ώρα του ηλιοβασιλέματος,
όταν τα πουλιά αναζητούν τη γαλήνη
και το απέραντο γαλάζιο του ουρανού φλέγεται.

Τα κύματα φέρνουν στην επιφάνεια τις αγνές ελπίδες 
κι η άμμος μοιάζει με ατελείωτη έρημο σκέψεων.

Άσε το μυαλό να κολυμπήσει στην πανδαισία των λέξεων,
τα χρώματα του δειλινού θα εμπλουτίσουν τη νόηση.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Πέμπτη 11 Ιουνίου 2015

Επί λέξει!


Πάντα μου άρεσε να γράφω το γράμμα Δέλτα καλλιγραφικά, ίσως επειδή από Δέλτα ξεκινάει και η λέξη «δημιουργία». 
Η διαδικασία της δημιουργίας είναι τόσο σημαντική όσο και η διαδικασία της αναπνοής. Για κάποιους είναι τρόπος ζωής και επανάστασης. Αυτό που θέλουν και ξέρουν να κάνουν καλύτερα. Κι αν τους στερήσεις αυτή την απόλαυση, είναι σαν να τους αφαιρείς ένα κομμάτι ψυχής. Από την άλλη πλευρά όμως, από Δέλτα ξεκινάει και η λέξη «διάλυση». Από σένα εξαρτάται, για άλλη μια φορά, ποια από τις δύο λέξεις θα επιλέξεις. 
~Άγγελος Μητσόπουλος

Πέμπτη 4 Ιουνίου 2015

Αναμονή


Παγωμένα βλέμματα.
Σκούροι καναπέδες.
Καρέκλες άβολες,
με αναμνήσεις στην πλάτη.

Περιμένω να δω, 
ένα πρόσωπο που ψέμα δεν θα πει.

Περιμένω μήπως γυρίσει ο ήλιος
και κάπου συναντηθούμε.

Περιμένω για να σε δω
κι αν κατάλαβες, ξέρεις που θα με βρεις.

Περιμένω, περιμένω, περιμένω...
αναμονή για το τίποτα.

~Άγγελος Μητσόπουλος