Πέμπτη 19 Νοεμβρίου 2015

Καμένες αναμνήσεις


Αγναντεύεις έξω από το παράθυρο,
πρόσωπα πάνε κι έρχονται,
ψωνίζουν υποσχέσεις,
ανέκφραστα.

Εσύ, στη δική σου ουτοπία,
δεν νιώθεις την αδημονία των παιδιών
να ανοίξουν τα παιχνίδια τους.
Το τζάκι καίει και τις τελευταίες αναμνήσεις
από το περασμένο εορτασμό.

Έρχονται Χριστούγεννα,
το γράφει στις εφημερίδες που έκαψες
για να ζεσταθείς,
το είπαν και στις ειδήσεις, όταν μισοκοιμόσουν
και το σκοτάδι σού κρατούσε συντροφιά.

Αλλά εσύ γνωρίζεις, καλύτερα απ’ όλους,
ότι θα περάσουν και πάλι οι γιορτές
κι εσύ εκεί, ξαπλωμένη στην ξύλινη αιώρα,
θα προσπαθείς να αιχμαλωτίσεις περσινές εμπειρίες
στο ημερολόγιο.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Τετάρτη 18 Νοεμβρίου 2015

...γενικά, ο άνθρωπος!


Ο ανθρώπινος νους και γενικά ο άνθρωπος είναι ικανός για το καλύτερο αλλά και για το χειρότερο. Αλλά το πιο σημαντικό είναι πως θα γίνει το καλύτερο, σε μια κοινωνία και φυσικά με ποιο τρόπο θα γίνει. 
Κάθε τομέας μιας κοινωνίας, πρέπει να βρίσκεται στο καλύτερο δυνατό σημείο ώστε να προσφέρει στους πολίτες της, τα απαραίτητα ιδανικά και πρότυπα ώστε να έχουν μια αξιοπρεπή ζωή.
Σημαντικό στοιχείο για μία κοινωνία είναι η ολοκληρωμένη και σωστή μόρφωση των μελών της, καθώς το παν είναι η σωστή παιδεία για έναν άνθρωπο. Για να πετύχεις κάθε στόχο στη ζωή σου πρέπει να έχεις τις σωστές βάσεις, αυτές που θα σε οδηγήσουν με συνέπεια και ειλικρίνεια στο στόχο σου, περνώντας και ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο.

Τετάρτη 11 Νοεμβρίου 2015

"Καλοκαίρι στην Ψυχή" και στην Αθήνα (photos)

Photo: Kamilo Nollas

Σε έναν όμορφο χώρο της πρωτεύουσας, το Βιβλιοπωλείο Επί Λέξει, στην οδό Ακαδημίας 32, πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Παρασκευής 6/11 η παρουσίαση του βιβλίου του Άγγελου Μητσόπουλου.

Τρίτη 10 Νοεμβρίου 2015

Aπάτητα εδάφη


Ας δημιουργήσεις τις προϋποθέσεις για να έχεις αυτό που ονειρεύεσαι τα βράδια και δεν σ' αφήνει να ξεφύγεις από τις παράλληλες σκέψεις οι οποίες σε οδηγούν σε μακρινά, απάτητα εδάφη... του λογισμού.
Χαμογέλασε... αθόρυβα.
Πιο πολύ έμοιαζε με χασμουρητό, παρά με χαμόγελο, αλλά ίσως αποτυπώθηκε και η κούραση στα δυο της χείλη, από την αδιάκοπη αναζήτηση.

Συνέχισε να διαβάζει το βιβλίο ποίησης, ενός ποιητή που ήταν συμμαθητής της, ο οποίος είχε πάθος με τις λέξεις και τις έβαζε στη σειρά με τέτοια συνοχή, που θα ζήλευε

Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

Χορός, που τραγούδι δεν έχει.


Να μη νοιάζεται κανείς και κανείς να μην σε θυμάται. Έτσι είναι οι άνθρωποι, ξεχνάνε. Επιλέγουν τι θα κρατήσουν και τι θα χρησιμοποιήσουν.

Μόνο ο ήχος των πουλιών και η λάμψη του ήλιου, να διαπερνά τα πράσινα φύλλα. Η ώρα πάλι κόλλησε και δείχνει την άβυσσο, συμφώνησε να μείνει κι άλλο. Μην αφήσεις τις σκέψεις να σε κάνουν είλωτα, βγες στο σεργιάνι του διαλογισμού και μόνο έτσι θα φτάσεις εκεί.
Πλέον εδώ που φτάσαμε δεν έχει γυρισμό. Η ζωή είναι κοινή για όλους, όπως και η γη, αλλά το πως θα περπατήσει καθένας είναι τελείως διαφορετικό πράγμα.