Μονόχρωμοι τοίχοι

"Κάθε μέρα που περνάει κοστίζει σε μας..."  μπλα μπλα μπλα… ακουγόταν από την τηλεόραση. Ήταν το δελτίο ειδήσεων στις οχτώ. Όχι ότι το παρακολουθούσε, απλά είχε ανοιχτή την τηλεόραση, ανοιχτή και τη σκέψη του, που έτρεχε στην ιδέα για την επιχείρηση που ήθελε -και δεν μπορούσε- να ανοίξει. Ένα χώρο πολιτισμού, όπου θα γίνονται διάφορα καλλιτεχνικά δρώμενα. Με το foyer (φουαγιέ) και με μία μεγάλη βιβλιοθήκη, με σκηνή για ομιλίες και συναυλίες και τοίχους μεγάλους
μονόχρωμους για εκθέσεις φωτογραφίας και ζωγραφικής.

Και όποιος επιθυμεί να εκδίδει το πόνημά του, να το πουλάει μέσω του πολυχώρου σε μία συμβολική τιμή και τα έσοδα να πηγαίνουν σε ιδρύματα. Αλλά δεν σταματάει εκεί το φιλόδοξο όνειρο… Ήθελε μέσω του χώρου αυτού, να προάγει την αλληλεγγύη, τον εθελοντισμό, τον πολιτισμό και την ανακύκλωση για κάθε είδος συσκευασίας που θα χρησιμοποιούνταν στο χώρο και όχι μόνο. Είχε πολύ καλές ιδέες αλλά έλειπε το κεφάλαιο. Και οι επιδοτήσεις είχαν γίνει παρελθόν, σε μια χώρα που βυθίζεται όλο και πιο πολύ, στην κρίση αξιών.
Γιατί όταν δινόταν μία οικονομική βοήθεια κατά το παρελθόν, για ένα συγκεκριμένο σκοπό, τα χρήματα δαπανούνταν για καθετί άλλο, διακοπές, ξενύχτια, αυτοκίνητα, εκτός από τον προκαθορισμένο στόχο. Ακούς για κατάθλιψη, για αρρώστιες, για σκάνδαλα, για ψεύδη και εγκλήματα. Μένεις αμέτοχος, έχεις ποια αφεθεί στο τίποτα. Φοβάσαι μη γίνεις εσύ το επόμενο θέμα στο δελτίο ειδήσεων.
Όλο αυτό το συλλογισμό του Τώνη, διέκοψε ο ήχος από το κινητού του.
Εμφανίζεται στην οθόνη το όνομα της Ζωής... Συνυποψήφια στην δημοτική παράταξη της πόλης, όπου πάλεψαν μαζί κι οι δύο για να εκλεγούν, αλλά κανένας από τους δύο δεν τα κατάφερε. Ο Τώνης ποτέ δεν ανήκε σε κάποιο κόμμα, σε αντίθεση με την πλειοψηφία των υποψηφίων, αλλά στις προηγούμενες δημοτικές εκλογές,  ήταν υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος.

Ήθελε να παλέψει για την πόλη που αγαπάει και για τις αδικίες που βλέπει γύρω του,  το όπλο του, η αναγνωσιμότητα από την ενασχόληση με τα καλλιτεχνικά δρώμενα στην πόλη, όμως αυτό δεν στάθηκε αρκετό, καθώς τερμάτισε στην τελευταία θέση με μόλις εξήντα οκτώ ψήφους. Λίγους αλλά αληθινούς ψήφους. Γιατί πολλά έχουν δει τα μάτια μας και έχουν ακούσει τα αυτιά μας, για μαγειρέματα και συμπλήρωση ψήφων σε κενά ψηφοδέλτια ακόμη και μέσα στο πρωτοδικείο, όπου γίνεται η επίσημη καταχώρηση και η τελική, ανακοίνωση των αποτελεσμάτων κάθε εκλογικής αναμέτρησης.

-Άγγελος Μητσόπουλος
(Απόσπασμα από ανέκδοτο διήγημα)