Τέρψη

Πέρασαν τόσα χρόνια…

Έγινα η θλίψη στα μάτια των παιδιών του δρόμου.

Ανέβηκα στο ψηλότερο δέντρο

να διακρίνω το καταφύγιο των θυμάτων.

Περπάτησα ατέλειωτες ώρες στη βροχή

για να ξεπλύνω τα λασπωμένα όνειρα.

Ξέμεινα για λίγο… στο περιθώριο της λήθης.

Ο πόνος στην καρδιά μου έπληξε την ηρεμία,

και υποβάθμισε την πίστη μου.

Αλλά πάλεψα, μέχρι τέλος, κάθε επίπονο συναίσθημα.

Δεν αντέδρασα με υποκρισία,

μόνο η τέρψη μπορεί να υψώσει αδιαπέραστα τείχη ανάμεσα

ανάμεσα στην παραπλάνηση και την αλήθεια.

Ήρθε η σειρά σου να ποντάρεις

στο παιχνίδι της ζωής.

Αν δεν παίξεις, δεν θα χάσεις,

αν δεν χάσεις, δεν θα μάθεις,

αν δεν μάθεις δεν θα νιώσεις,

αν δεν νιώσεις δεν θα ζήσεις.

Σε μια εποχή που δεν μιλάς

κι αφήνεις τις σκέψεις να γίνουν στίχοι.

~Άγγελος Μητσόπουλος