Ξύπνησα τα μεσάνυχτα…
σε συλλογίστηκα
και μια ωδή
με οδήγησε στο βυθό σου.
Είδα τη μορφή σου να κλαίει
μέσα σε ένα σπασμένο είδωλο.
Άπλωσα το χέρι
να σκουπίσω τη θλίψη
και τα δάκρυα έγιναν ποτάμι
και πλημμύρισαν τη νύχτα.
Ένιωσα την καρδιά μου να τερματίζει…
αλλά η λογική μου ψιθύρισε
πως ήταν όνειρο,
και τότε μου χαμογέλασες.
~ Άγγελος Μητσόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου