Ένας νέος άνθρωπος, πολυγραφότατος και αρκετά δραστήριος είναι ο σημερινός μας καλεσμένος. Σε δύο μήνες μπαίνει στο 33ο έτος της ζωής του και μετρά ήδη οχτώ βιβλία: τέσσερις ποιητικές συλλογές, δύο δοκίμια και δύο διηγήματα. Έχει χαρίσει επίσης στίχους του για μελοποίηση, διαθέτει δικό του blog και ασχολείται πολύ με το πολιτιστικό έργο του τόπου του γενικότερα.
Είχα τη χαρά να τον γνωρίσω προσωπικά πριν από μερικά χρόνια, όταν υπηρετούσαμε και οι δύο το φανταρικό μας και από τότε έχουμε μοιραστεί αρκετές ωραίες στιγμές και συζητήσεις. Θα μπορούσα να πω ότι τον ξέρω σε ένα βαθμό αλλά όχι τόσο καλά ώστε να σας τον παρουσιάσω, αυτόν και το έργο του. Οπότε, με αφορμή και την έκδοση της τελευταίας του ποιητικής συλλογής με τίτλο “Άφατο ψήγμα” αποφάσισα να τον φέρω σήμερα κοντά μας για να μας τα πει ο ίδιος.
Τι λέτε, θέλετε να γνωρίσετε τον Άγγελο Μητσόπουλο;
Συνέντευξη
1) Πως αποφάσισες να ξεκινήσεις το ταξίδι σου στον κόσμο της ποίησης; Ποιο ήταν το έναυσμα;
Α.Μ.: Είναι από τα ταξίδια που δεν θυμάσαι την αρχή το πώς ξεκίνησες αλλά με νοσταλγία συλλογιέσαι την διάρκεια του ταξιδιού και τις στιγμές που γνώρισες αξιόλογους ανθρώπους, από τους οποίους αποκόμισες σπουδαία διδάγματα. Σίγουρα το έναυσμα ήταν η ανάγκη για επικοινωνία και έκφραση, ώστε να βγει στο προσκήνιο αυτό που καίει τους νευρώνες της ύπαρξής μου.
2) Ποιες οι επιρροές σου; Ποιους ανθρώπους του βιβλίου θαυμάζεις;
Α.Μ. : Σκέψου πως όταν ξεκίνησα να γράφω είχα διαβάσει -μόνο- δυο τρία βιβλία, εκτός από τα σχολικά που έπρεπε αναγκαστικά να διαβάσω. Το πρώτο (εξωσχολικό) βιβλίο που είχα διαβάσει τότε, από δική μου επιλογή, μου έδωσε ώθηση ώστε να ξεκινήσω να κυνηγάω τα όνειρά μου. Μετά από μια δεκαετία ενασχόλησης με την ποίηση, την συγγραφή και την ανάγνωση πολλών και διαφορετικών ειδών βιβλίου, μπορώ να σου πω πως έχω ξεχωρίσει τον Λειβαδίτη, τον OSHO, τον Κρισναμούρτι και τον Γιάννη Καλπούζο (από τους σύγχρονους Έλληνες λογοτέχνες). Όσον αφορά το κομμάτι της ανάγνωσης έχω να διαβάσω ακόμη πολλά βιβλία που βρίσκονται στην λίστα αναμονής και στα ράφια της βιβλιοθήκης μου.
3) Είναι δύσκολο ή εύκολο κάθε φορά, να αποτυπώσεις με λέξεις στο χαρτί αυτό που γυροφέρνει στο μυαλό σου;
Α.Μ. : Είναι δύσκολο να βάλω σε σειρά τις σκέψεις μου, όταν επιλέγω να γράψω, καθώς η σκέψη μου είναι μια συναυλία που ποτέ δεν τελειώνει. Αλλά με τα κατάλληλα μέσα (μουσική, ειδυλλιακά τοπία, ευχάριστους ανθρώπους και καλό φαγητό) επιτυγχάνεται η τοποθέτηση των λέξεων στην σωστή τους θέση, σ’ αυτή τελοσπάντων που πιστεύω την κάθε στιγμή, πως είναι η σωστή στοίχιση των σκέψεων.
4) Συναίσθημα ή λογική; Ποιο από τα δύο κρατά τον κυρίαρχο ρόλο στα γραπτά σου;
Α.Μ. : Συναίσθημα μέχρι την στιγμή που θα πραγματοποιήσω το άλμα για να αδράξω την εκάστοτε έμπνευση, η οποία δεν είναι πάντα ολοφάνερη. Και λογική για να προσγειωθώ ομαλά, μόλις αντιληφθώ τα όρια του υλικού και του άυλου κόσμου. Πάντως είναι λεπτές οι ισορροπίες, γιατί η ποίηση μοιάζει περισσότερο με ροζ συννεφάκι παρά με καταπράσινο λιβάδι!
5) Υπάρχουν νοήματα που προσπαθείς συνήθως να περάσεις μέσα από ταγραφόμενάσου; Κι αν ναι, ποια είναι αυτά συνήθως; Πιστεύεις γενικά ότι ένας καλλιτέχνης, θα πρέπει να διαπαιδαγωγεί μέσα από τα έργα του;
Α.Μ. : Φυσικά και προσπαθώ να περάσω νοήματα μέσω των βιβλίων μου, αλλά όχι να τα επιβάλλω. Αυτός που θα ψάξει θα βρει αρκετές απαντήσεις. Κάποιες φορές βγαίνουν στην επιφάνεια, κάποιες άλλες όμως, χρειάζεται μια περαιτέρω ανάλυση. Θα σου πω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ένας γνωστός μου αναγνώστης είχε διαβάσει την Ικμάδα (την πρώτη μου ποιητική συλλογή) και μου είπε πως πολλά ποιήματα τα βρίσκει απαισιόδοξα. Μάλιστα μου είπε για ένα ποίημα πως είναι πολύ «μαύρο». Και του απαντάω πως όλη η ποιητική συλλογή ικμάδα και ειδικά το ποίημα αυτό έχει άμεσα αισιόδοξα μηνύματα και του το αιτιολόγησα, κλείνοντας του είπα πως τις περισσότερες (αν όχι όλες) φορές σε ένα ποίημα βλέπουμε αυτό που είμαστε ή αισθανόμαστε την εκάστοτε στιγμή. Μετά από καιρό συναντιόμαστε σε μια κοινή παρέα και μου λέει… τελικά έχεις δίκιο, ξαναδιάβασα το βιβλίο σου και βρήκα τα φωτεινά σημεία!
6) Μίλησέ μας λίγο για τα βιβλία που έχεις εκδώσει μέχρι τώρα.
Α.Μ. : Είναι συνολικά 8. Τα περισσότερα σε λίγα αντίτυπα. 103 σελίδες το πιο ογκώδες. Και όλα μαζί δεν έχουν πουλήσει πάνω από 2.500 αντίτυπα κι αυτό γιατί το κόστος της εκτύπωσης (στο μεγαλύτερο ποσοστό) έπρεπε να το καλύψω με δικά μου χρήματα. Υπάρχουν αναγνώστες που μου ζητάνε τα βιβλία και αναγκάζομαι να τους τα στέλνω σε ηλεκτρονική μορφή κάτι που δεν μου αρέσει καθόλου, αλλά…
Τα βιβλία μου είναι τέσσερις ποιητικές συλλογές (Ικμάδα, πορτραίτα, 88 μικρές βιτρίνες & Άφατο ψήγμα) δύο δοκίμια (Μάθε ζήσε χτίσε & Καλοκαίρι στην ψυχή) και δύο διηγήματα (Είμαι εδώ & Θέλω να πεθάνω στην Σαντορίνη).
7) Πρόσφατα κυκλοφόρησε η νέα σου ποιητική συλλογή με τίτλο “Άφατο ψήγμα”. Γνωρίζοντας περίπου τον τρόπο γραφής σου, θα έλεγα ότι περιμένω να διαβάσω κάτι που θα είναι μεν “μαύρο” σε ένα μεγάλο μέρος του αλλά με αρκετές κρυμμένες σε κοινή θέα χαραμάδες που θα επιτρέπουν στο φως να εισβάλει και να αλλάξει τα δεδομένα. Μάντεψα σωστά;
Α.Μ. : Περίπου. Δεν υπάρχει ζωή που να είναι μόνο μαύρη ή μόνο άσπρη. Επειδή η συγκεκριμένη ποιητική συλλογή αναφέρεται σε ανθρώπους και γεγονότα υπαρκτά, υπάρχουν και τα δύο χρώματα, τώρα ποιο χρώμα υπερτερεί δεν το γνωρίζω. Το ποίημα με τίτλο «Σκοτάδι» το έγραψα για έναν νέο 21 ετών ο οποίος αυτοκτόνησε ένα απόγευμα για προσωπικούς του λόγους. Από την άλλη, το ποίημα με τίτλο «Σαν τ΄όνειρο» αναφέρεται στο αγαπημένο μου νησί, που είναι η Σαντορίνη. Επίσης το ποίημα με τίτλο «Πράττω» θα μπορούσε να είναι το ρεφρέν μιας τζαζ μουσικής.
8) “Σαν δάκρυ πονεμένο / σαν γέλιο αλλοτινό / η δύναμη φωτίζει / λυτρώνει την καρδιά”. Είναι αρκετή μια δόση δύναμης για να επέλθει ειρήνη ανάμεσα στο πριν και το τώρα; Μπορούμε εύκολα να συνθηκολογήσουμε με το παρελθόν και να στρέψουμε το βλέμμα μπροστά;
Α.Μ. : Είναι καθήκον μας και άτυπος κανόνας, να μην ξεχνάμε το παρελθόν και τα λάθη του χθες, να μαθαίνουμε την ιστορία (του κόσμου γενικότερα, αλλά και της πατρίδος μας) ώστε να μην βρεθούμε ξανά αντιμέτωποι με τα ίδια σφάλματα, αλλά και εγκλήματα. Η δύναμη είναι άμεσα συνδεδεμένη με την εμπειρία και την εξυπνάδα.
9) “Άφατο ψήγμα, μπορεί να είναι ο έρωτας που νιώθεις. Επίσης μπορεί να είναι ο πόνος που κρύβεις μέσα σου.” Προσωπική άποψη είναι ότι υπάρχει πόνος στον έρωτα και έρωτας στον πόνο. Αυτά τα δύο περπατούν χωριστά αλλά πιασμένα χέρι-χέρι. Συμφωνείς;
Α.Μ. : Ο πόνος είναι μεγαλύτερος στο ανεκπλήρωτο, στα πρέπει και στα μη. Όταν ο έρωτας είναι παρών ο πόνος κρύβεται και περιμένει να μας ξεσκίσει σαν βρει εύφορο έδαφος. Όταν σταματήσει ο έρωτας επέρχεται το μαράζι, ο πόνος, το αδιέξοδο, και αυτοί οι τρεις φίλοι, κυριαρχούν μέχρις ότου εμείς σταματήσουμε να τους ταΐζουμε με ανασφάλεια, μιζέρια και θολές σκέψεις. Δηλαδή, ο έρωτας φεύγει και έρχεται ο πόνος (και το αντίστροφο) αλλά αυτή που κρατάνε από το χέρι είναι η καρδιά, μια ο ένας και μια ο άλλος!
10) Τι να περιμένουμε από εσένα στο μέλλον;
Α.Μ. : Αν πάρουμε ως δεδομένο ότι γράφω ποίηση για να ξορκίσω το άδικο, εύχομαι να μην χρειαστεί να γράψω πολλά ποιήματα ακόμη. Αλλά μέσα στην επόμενη δεκαετία να καταφέρω να γράψω ένα πολύ δυνατό μυθιστόρημα το οποίο να διαβάζεται και μετά από πενήντα χρόνια. Μα πάνω απ’ όλα εύχομαι να υπάρχει υγεία ψυχική και σωματική, στην Ελλάδα μας και σε όλον τον κόσμο και αν είναι εφικτό να εκλείψουν όλες αυτές οι μορφές που γυρίζουν την ανθρωπότητα σε σκοτεινές χρονικές περιόδους.
Άγγελε, σε ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο που μας διέθεσες και σου ευχόμαστε ολόψυχα κάθε επιτυχία στο έργο σου!!!
Επιμέλεια συνέντευξης: Δημήτρης Μπονοβας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου