Επί λέξη!

Τα χρόνια περνάνε, οι αναμνήσεις μένουν για να μας θυμίζουν πως τα δύσκολα πέρασαν. Το έδαφος τρέμει κάθε φορά που ξεκινάω κάτι καινούριο, σαν μια αντίδραση, όπως ο ουρανός που αστράφτει πριν βρέξει.

Δίχως κόπο τίποτα, λες κι είναι κανόνας, αλλά κι όλα να σου χαριστούν ποιά θα είναι η ουσία; Θαύματα μπορείς να κάνεις κι αναλώνεσαι σε ψεύτικες ιδέες και κάλπικα λόγια.

Το “Δ” πάντα μου άρεσε να το γράφω καλλιγραφικά, ίσως επειδή από Δέλτα ξεκινάει η δημιουργία. Το να δημιουργείς είναι τόσο σημαντικό όσο κι η αναπνοή που παίρνουμε. Για κάποιους η δημιουργία είναι ζωή, τρόπος ζωής και επανάστασης. Αυτό που θέλουν και ξέρουν να κάνουν καλύτερα. Κι αν τους στερήσεις αυτή την απόλαυση, είναι σαν να τους αφαιρείς ένα κομμάτι ψυχής.

Όμως, από την άλλη από “Δ” ξεκινάει και η διάλυση. Από σένα εξαρτάται ποια λέξη θα επιλέξεις. Η επιλογή για άλλη μια φορά είναι δική σου. Εσύ Διαλέγεις!

Θυμάμαι ακόμη την πρώτη στιγμή, εκείνη που σε κοίταξα και είδα στα μάτια σου όλα αυτά που ζήσαμε. Κι ήταν όλα αυτά που είδα. Αντίκρισα άλλο ένα ποίημα στα μάτια σου. Κι άκουσα μια μελωδία να βγαίνει απ' τα χείλη σου... αλλά το χέρι μου δεν σ άγγιξε.

~Άγγελος Μητσόπουλος