Δίπλα στην λίμνη

Λίγο πριν πέσει το σκοτάδι,

δίπλα στην λίμνη περπατώ

και σκέφτομαι όλα εκείνα,

που τα πουλιά δεν ξέρουν.

Η ψυχή μου σαν τον αέρα

γυρίζει τριγύρω λες και θέλει

να φτάσει τα σύννεφα και να χαθεί

όπως το φως του ήλιου.

Που σιγά σιγά δύει 

ανάμεσα από τα βουνά

και ταξιδεύει σε άλλους κόσμους

μακρινούς και άγνωστους 

μα τόσο ίδιους.

Ο πόνος σπαρταράει 

σαν τα ψάρια που ξεπηδούν

από το νερό και ξανά βουτάνε

πίσω στον δικό τους χώρο.

Αλλά ο πόνος μένει πάντα εκεί,

από την αρχή μέχρι το τέλος,

άλλες φορές βουβός

κι άλλες φορές λέει τα πάντα,

χωρίς να το θες.

~ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ