Φοβήθηκες

Σου έδωσαν να παίξεις ρόλους,
σου είπαν να επινοήσεις δικά σου γνωμικά,
αλλά δεν άρθρωσες λέξη.

Φοβήθηκες…
να βάψεις τα μάτια σου με μολύβι,
όμως δεν φοβάσαι…
να γράφεις στους τοίχους κλεμμένα λόγια.

Φοβήθηκες…
να κοιτάξεις στα μάτια τον κομπάρσο,
αλλά δεν δίστασες
να σφραγίσεις την πόρτα στα έφηβα σμήνη.

Φοβήθηκες…
να κλάψεις για την αγάπη,
όμως δεν αισθάνθηκες ενοχές
όταν χλεύαζες τη δυστυχία του τρελού.

Δεν έπαιξες το σενάριο της ζωής με πάθος,
απλώς άρπαξες έτοιμες ιδέες.
Και μετά απ’ όλα αυτά
απαιτείς να λέγεσαι άνθρωπος.

~Άγγελος Μητσόπουλος