"Κάτσε να γίνω μόνιμη..."

Δεν αρκούν οι υπάλληλοι στα πολυκαταστήματα και αλωνίζουν τα κομματόσκυλα στις δημόσιες υπηρεσίες, αυτά τα σκυλιά να φοβάσαι. Εντάξει όχι όλα.

Δεν αρκούν οι θέσεις πάρκινγκ και τα δάνεια για νέα αυτοκίνητα, πάνε γόνα. Εντάξει κάποιοι έχουν

ποδήλατο.

Δεν αρκούν οι πόλεις και σπαράζουν τα χωριά απ' άκρη σ'άκρη. Εντάξει υπάρχουν και οι γραφικοί.

Παρακαλέσαμε για μια δουλειά με τρείς κι εξήντα, σπουδάσαμε στα καλύτερα κολέγια μήπως και έρθει η πολυπόθητη θέση στο δημόσιο. Ναι εκεί που δεν υπάρχει χώρος, αλλά ο ανθρωπάκος θα πει, όλοι οι καλοί χωράνε.

Και μόλις υπογράψει την σύμβαση, θα είναι μες στα νεύρα που θα ξυπνάει απ'τα άγρια χαράματα για να πιάσει δουλειά.
Θα βρίσει συγγενείς, φίλους, εχθρούς, αλλά στον πελάτη θα πάρει και πίπα. Μέχρις να γίνει μόνιμη.

Ε τι να κάνω να με διώξει;
Και να πάω στον άντρα μου και να του πω τι; Με έδιωξε;
Θα με σαπίσει στο ξύλο.
Κάτσε να γίνω μόνιμη και θα δεις άλλον χαρακτήρα.

Αλλά δεν αλλάζει η ουσία... Σκέψεις, συνήθειες, έθιμα, μένουν στο ίδιο επίπεδο. Έτσι τα βρήκε, έτσι τ αφήνει. Σιγά, ποια είμαι. Αφού πήρα δάνειο, χρωστάω σπίτι, αυτοκίνητο, κινητό στους δανειστές... Καλά είμαι. Πόσο θα ζήσω; Μονολογεί.

"Άκου ανθρωπάκο..." Που λέει και ο Βίλχελμ Ράιχ... 

Ή ξύπνα, άλλαξε και ζήσε.
Ή σκάσε, δούλεψε και ξύσε!

~Άγγελος Μητσόπουλος