Έχει συννεφιάσει η καρδιά.
Μόνο η μουσική,
μου κρατάει συντροφιά.
Ο χρόνος έχει παγώσει.
Τίποτα δεν πετάει
στον ουρανό της σκέψης.
Τα μάτια έχουν πλημμυρίσει
από δάκρυα.
Είναι η βροχή της ψυχής.
Γίνονται πιο έντονοι οι παλμοί
και το χτες πληγώνει τη στιγμή.
Αναζητώ σε λίγες λέξεις
τη δύναμη της ψυχής,
μήπως καταφέρω να αποδράσω.
Προσπαθώ να γελάσω.
Όλα θα γίνουν καλύτερα.
Δεν φοβάμαι τίποτα.
Εξάλλου το μυαλό
από μας τροφοδοτείται
και ξεκινάει τα πάθη.
Θα το αδειάσω
κι όταν χρειαστεί να γεμίσει
θα πάω μια βόλτα...
Να αντικρίσω το φεγγάρι
και να μείνω εκεί,
μέχρι να εμφανιστεί
το αστέρι μου.
~Άγγελος Μητσόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου