Τα βράδια είναι δικά μας,
για να μου λες ιστορίες,
ν’ ακούω τη φωνή της ψυχής σου.
Ζούμε μαζί για πρώτη φορά.
Είναι ένα ταξίδι
μέσα σε ξεχασμένα βιβλία,
ένα τραγούδι
με στίχους από τα όνειρά μας.
Απρόσμενα μου δίνεις τα φιλιά σου,
ζεσταίνεις τη μορφή μου με την ανάσα σου.
Η παγωνιά γίνεται φωτιά.
Το φωνάζω, είμαι ζωντανός.
Κάποια στιγμή η νύχτα θα φύγει,
εμείς θα μείνουμε εδώ,
αν το θέλουμε κι οι δύο.
Με μια σκέψη, θα είσαι δική μου.
Εξαρτάται, τι θέλεις:
έρωτα ή μία μάχη χαρακτήρων;
Τι ζητάς απόψε;
Δύο καρδιές, μια επιλογή.
Έτσι είναι ο έρωτάς μας:
αινιγματικός.
~Άγγελος Μητσόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου