Πρόστυχα λόγια

Στον τοίχο της νοσταλγίας

κρέμονται τα λόγια που θέλω να φωνάξω.

Το ημερολόγιο άκεφα δείχνει Κυριακή.

Σαν τις μέρες του απρόσκλητου εγκλεισμού,

μοιάζουν τα φιλιά σου.

Ξεχειλίζουν μελαγχολία και οι καρποί τους

στάζουν δηλητήριο.

 

Κρατώ τις πίκρες της γενιάς μου, στοιβαγμένες

στον ωκεανό της ανέχειας.

Σβήνω από το χαρτί τα πρόστυχα λόγια

που πρόσταξε ο θυμός κι η μοίρα ανατριχιάζει.

 

Παγιδευμένο το μυαλό, το ένστικτο συντάσσει ελπίδες.

Κι ο φόβος με παρασέρνει στον τελευταίο στίχο.

 

Μια νέα ζωή ξεκινά, με όμορφες φράσεις

και σκέψεις ευδαιμονίας.

Σκαλί  σκαλί η πίστη χτίζεται.

Την πανσέληνο θα κάνω ερωμένη

κι  ίσως οι αναμνήσεις με κρατήσουν νηφάλιο.

~Άγγελος Μητσόπουλος