Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2018

Κυριακή 23 Σεπτεμβρίου 2018

Τα χρόνια πέρασαν... (απόσπασμα διηγήματος)


Το μεγαλύτερο όνειρο του Τώνη είναι να φιλοτεχνήσει έναν πίνακα και να γίνει διάσημος ζωγράφος με τεράστια φήμη. Και όχι απαραίτητα με πολλά χρήματα. Άλλα σπουδάζεις και άλλα ονειρεύεσαι. Πόσες αλήθειες και πόσα όνειρα έχουν γραφτεί σε χαρτάκια, έχουν τσαλακωθεί και έχουν πεταχτεί στον κάλαθο των αχρήστων. Χαμένες ιδέες. Χαμένα όνειρα, πάνε στα χαμένα. Κι έρχονται άλλες στιγμές, άλλα ζούμε, άλλα λέμε και κάνουμε λάθη, από τα οποία δεν μαθαίνουμε. Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή, αν τα γράφαμε όλα αυτά κάθε μέρα σε ένα ημερολόγιο και ανατρέχαμε κάθε φορά που βλέπουμε τα σκούρα. Ένα είδος ψυχοθεραπείας μπορεί να γίνει κι αυτό.

Στα χρόνια της ύφεσης δεν βρέθηκε κανείς να πει κάτι διαφορετικό, να κάνει κάτι διαφορετικό… κι αν βρέθηκε, δεν τον είδαν αρκετοί.

Το πιο ουσιώδες μάθημα ζωής μέχρι στιγμής, πιστεύω πως το έχει δώσει ο πατέρας του Φοίβου, ο οποίος κάποτε ήταν πολύ φτωχός. Από μικρός δούλευε. Το πρωί πήγαινε σχολείο και το απόγευμα για δουλειά.  Κι όλα αυτά εν καιρώ ειρήνης.