Βραχύς ήρωας

Βαθιά ψυχή. Γλυκιά ανάμνηση.

Την ημέρα αγώνας,

τη νύχτα αγωνιάς.

Πίστη που έγινε θεσμός.

Σπίτι γεμάτο ερωτήματα.

Δεν ξεχνώ, δεν φοβάμαι

και στο τζάμι αχνίζει

η φωνή του χθες.

Ήταν κραυγή ηρώων.

"Σάντα Ιρίνα"

Έμεινε αρκετή ώρα μέσα στη θάλασσα. Το μυαλό του άδειαζε και το μόνο που έβλεπε ήταν το απέραντο γαλάζιο. Κάποια στιγμή η Άντρια του φώναξε να έρθει στην ξαπλώστρα, καθώς είχαν έρθει οι καφέδες που είχαν παραγγείλει.

«Κάτσε να στεγνώσεις...» είπε στον Τώνη.

Η παραλία ήταν κατάμεστη και οι φωνές των λουόμενων δεν σε άφηναν να χαλαρώσεις, οπότε ο καφές ήταν μια όαση για τα νεύρα, έστω και placebo.

«Θέλω να μιλήσουμε σοβαρά, αν και δεν είναι το κατάλληλο μέρος…» συνέχισε να λέει η Άντρια.

Μπλεγμένα φτερά

Ποιο σύμπαν είναι αυτό...

που δεν βλέπει τις αδικίες;

Ποιο κάρμα είναι αυτό...

που μας αφήνει στην αυλή

της αβεβαιότητας;

Ποιο όνομα δίνεις

στη θλίψη σου...