Θα
φύγω. Μέσα σ ένα σύννεφο.
Να
ταξιδέψω σε ξεχασμένη ατραπό.
Μαζί
μου θα πάρω τις φιλοδοξίες.
Και
τα εφόδια που κατέκτησε
η
καρδιά μου.
Δεν
θα γυρίσω το κεφάλι
να
αντικρίσω το πίσω μου κενό.
Θα
καλύψω τη διαδρομή με στιχάκια.
Κάτι
θα χάσω. Κάτι θα κερδίσω.
Αλλά
θα ξεχάσω τον πόνο.
Στην
ουσία δεν υπάρχει.
Αλλά
κάποιες αλήτισσες στιγμές
τον
δημιουργούν.
Το
ταξίδι αναζωογονεί την ψυχή.
Αδειάζει
το βάρος του μυαλού.
Προσθέτει
έντονα ηλιοβασιλέματα.
Αντικαθιστά
ξεθωριασμένα πορτραίτα -ritratti-,
με
παραδεισένια τοπία.
Η
διαδρομή δεν τελειώνει ποτέ.
-A.M.-
