Ο χρόνος

Ήταν απλά μια πρόσκληση.

Δεν με πήγε κάπου.

Είχαν στεγνώσει και τα δάκρυα.

Είχε παγώσει και το βλέμμα.

Ο δρόμος, χάθηκε μπροστά μου.

Δεν ξέρω, αν έζησα αυτή τη στιγμή,

μπορεί να ήταν ένα ψέμα.

Αφήνω πίσω τις προκλήσεις

κι όταν ξυπνήσω θα ’χουν σβήσει.

Ήταν απλά μια νύχτα.

Δεν φοβήθηκα τον άνεμο.

Άντεξα τη λάμψη των ματιών σου.

Είχε χαθεί ο χρόνος

κι έψαχνα λύσεις σε βιβλία.

Δεν ξέρω πως έφυγες από εκεί,

μπορεί και να μην ήρθες.

Αφήνω την σκέψη να ακμάσει

μήπως μπορέσω και πετάξω.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Εδώ και τώρα

Κάθε μέρα που περνάει, κάθε ώρα που δραπετεύει, κάθε λεπτό που ρέει, κάθε στιγμή που ζούμε είναι μοναδική. Καθημερινά διαβαίνουν χιλιάδες στιγμές τόσο μοναδικές, που όμοιες τους δεν θα υπάρξουν ποτέ ξανά. 

Αξίζει να ζούμε την κάθε στιγμή σαν να ήταν η τελευταία. Το παρόν είναι το πρόσφορο έδαφος για να επιτύχεις τους στόχους σου. Ο χρόνος τρέχει σαν νερό. Αν τον αφήνεις να περνάει ανεκμετάλλευτος, τότε σίγουρα δεν θα πετύχεις τίποτα.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Βαμμένες μπότες

Πάλι ξύπνησες νωρίς,

έβαλες τα τριμμένα από την εγκατάλειψη τετράδια 
στην τσάντα

και ξεκίνησες για το μάθημα.

Σε περίμενα για ώρες

όμως εσύ άργησες να φανείς.

Φεύγει το βερνίκι από τις βαμμένες μπότες

καθώς η βροχή μουσκεύει τα βήματα της αθωότητας.

Φτάνει η ώρα που το κουδούνι της ζωής

θα σημάνει την έναρξη,

προμηνύοντας τις δύσκολες στιγμές

που θα έρθουν…

όπως το βλέμμα της δασκάλας

την ώρα του μαθήματος.

Τα παιδιά φτιάχνουν το δικό τους κόσμο,

αφήνουν πίσω τα εμπόδια

που τους στερούν

την ελευθερία της καρδιάς.

Διατηρούν την παιδική αθωότητα

για να πετύχουν τους στόχους τους.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Περασμένη θλίψη

Που πάμε;

Προχωράμε ή κάποιος μας σπρώχνει;

Ξέρεις που πας ή προχωράς κι όπου σε βγάλει ο δρόμος;

Πρωτόγνωρα συναισθήματα, ακραίες αντιδράσεις. Λόγια λίγα... σοφά!

Φωνές πολλές, που χάνονται. Στο χθες, στο σήμερα, στο αύριο όπου θες.

“Me and my monkey” ...ακούω και κάτι νιώθω.

ΠΕΡΙΕΡΓΑ. Όσο η ψυχή πηγαίνει ψηλά, πονάει.

Εντάξει, κάποιος μου κάνει πλάκα. Δεν εξηγείται αλλιώς, κάτι έχασα, κάτι θα βρω.

Η ψυχή δεν χάνεται. Ζω στιγμές που ποτέ δεν ήθελα και δεν επέλεξα. Κι αν τις επέλεξα, θέλω ν' αλλάξουν. Το σώμα πονάει, η ψυχή αντέχει. Το μυαλό έχει κολλήσει, βομβαρδίζεται.

Ποιος θα μου πει τι να κάνω;

Κανείς!

Τίποτα δεν αλλάζει, αν δεν κινηθείς, αν δεν επιμείνεις, αν δεν φωνάξεις! Και ποιος να σε ακούσει...

όλοι κοιτούν το συμφέρον τους, κάνουν το δικό τους.

Περισσότερο φως. Αυτό θέλουμε, αυτό μας λείπει, αυτό θα μας βοηθήσει.

Τίποτα δεν είναι μόνιμο, ούτε κι ο πόνος!

~Άγγελος Μητσόπουλος