Κηρύγματα

Τι να τα κάνω τα κηρύγματα,

 αν μέσα σε μισό αιώνα δεν έμαθες 

να ξεχωρίζεις

το "πολύ" απ' το "πολλή"...

Έχεις ακόμη να τρέξεις πολύ,

στο λέω με αγάπη πολλή.

ΑΓΓΕΛΟΣ • ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Περαστικό λουλούδι

Όσο κρατάει μια στιγμή.

Όσο κρατάει το φιλί.

Κλείνει η κουρτίνα της ζωής

και μπαίνεις μες στο όνειρο.

Ήσουνα μέσα εκεί κι εσύ

στης καρδιάς τον πόλεμο.

Τι είναι αλήθεια, η ζωή

ή αληθινό το όνειρο;

Κάπου υπάρχεις και εσύ

έμοιαζες τόσο αληθινή.

Έμοιαζες με παράδεισο

με υπαρκτό λουλούδι.

Το έζησα ή ήταν του μυαλού

περαστικό παιχνίδι;

Τόση ζωντάνια στα κρυφά

ούτε που το 'χα φανταστεί.

Άνοιξε η πόρτα του μυαλού

κι εσύ κρατάς την επαφή.

Έγινε χθες μα θα 'ρθεις πάλι

σε περιμένω στην στροφή.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Χρόνε

Άπιστε χρόνε.

Όταν θέλεις περνάς σαν νερό.

Κι άλλες φορές μας ξεσκίζεις.

Τι παιχνίδια παίζεις;

Άπιστε χρόνε.

Μας πουλάς κι ύστερα γελάς.

Ανακαλείς την άδεια στιγμή.

Τι αλήθειες κλέβεις;

Άπιστε χρόνε.

Τίποτ' άλλο μην πάρεις.

Αρκεί να με ξεχάσεις.

Τι πόνους έχεις σπείρει;

Δεν απαντάς, μόνο περνάς!

ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Να λες ναι κι ας έχεις μέσα σου χιλιάδες όχι.

Δεν λέω "χρόνια πολλά" στις "γιορτές", γιατί κοστίζουν. Σε καθιστούν αθώο.
Κακώς δεν λες, είναι ευχή. Μα τι άνθρωπος. Κι η προσευχή, κόστος κι αυτή; Όχι προσεύχομαι, κρυφά. Δεν θέλει κόπο η χαρά.
Αντικοινωνικός θα πούνε κάποιοι. Γιορτάζω όταν γελάνε οι σκέψεις κι όταν ανθίζουν τα όνειρα. Άξιοι αυτοί που προσπάθησαν κι αφήνουν στην άκρη το ψευτοβόλεμα. Συνέδριο αγάπης πότε θα γίνει; Δεν βρέθηκε ακόμη ο χώρος ή είναι άδειες οι θέσεις;

Κάτι δεν πάει καλά

Κάτι δεν πάει καλά.

Γνωστούς δεν χαιρετάς πια.

Όμως μυρίζεις το γιασεμί.

Ακούς τραγούδια της εποχής.

Κι αφήνεις τον πλανόδιο στην πλάνη.

Κάτι δεν πάει καλά.

Αναφορά δεν δίνεις πια.

Όμως σφυρίζεις στο γιαπί.

Ακούς λόγια μιας στιγμής.

Κι αφήνεις το κοπάδι στην στάνη.

Κάτι δεν πάει καλά.

Δώρα δεν προσφέρεις πια.

Όμως κερδίζεις το φλουρί.

Ακούς τον ήχο της αστραπής.

Κι αφήνεις στην τσέπη το κλειδί.

ΑΓΓΕΛΟΣ ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Στα βαριά

Διαβάτης σ' ένα καπηλειό
κοντά στην αμαρτία
να πίνω και να τραγουδώ
λίγο μετά τη μία.

Κρυφά σημεία

Κι αυτή η πόλη σαν όλες τις άλλες είναι...

Έχει ανθρώπους με όνειρα, 

αγωνίες, αδικίες και γιορτές.

Άλλος γεννιέται σ' αυτή, 

άλλος κατοικεί, άλλος φεύγει, άλλος έρχεται.

Κάτι που δεν αλλάζει, είναι οι υπερβολές 

-που γίνονται, με δόλο ή όχι- 

και τα κρυφά σημεία 

που αναδεικνύουν οι ποιητές κι οι πότες.

ΑΓΓΕΛΟΣ • ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Στου ήλιου το λιμάνι!

"Σφίγγω τα δόντια για να μην κυλήσει το δάκρυ. 

Σκύβω το κεφάλι, σφίγγω με τα δυο μου χέρια τα γυαλιά ηλίου
κι όμως αντέχουν. 

Κι εγώ αντέχω, κρατιέμαι από τύχη για να μην ουρλιάξω.

Χαιρετώ τον δήμαρχο, δείχνει κουρασμένος. 

Ποιος ξέρει τι άκουσε κι αυτός, από το πρωί. 

Συνεχίζω την αναζήτηση κι ο κόσμος αγαλιάζει.

Σε πόσες μέρες θα καταρρεύσει το σύστημα;

Και μετά τι; Τίποτα.

Όποιος προλάβει θα σωθεί. Όποιος πιαστεί στο άρμα. 

Οι άλλοι θα σαπίσουν σε κάποια πλατεία ή σε κάποιο πάρκο.

Τα σκαλοπάτια σχεδόν ψιθυρίζουν, το μυστικό του χθες... 

αλλά πως να το ακούσεις;

Από γενιά σε γενιά μεγαλώνει το χάσμα. 

Άλλοι κουρασμένοι, άλλοι προδομένοι,
άλλοι δεν αδειάσαν, άλλοι δεν διάβασαν.

Κι όλοι μαζί πηγαίνουν στου ήλιου το λιμάνι!"

ΑΓΓΕΛΟΣ • ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Βόλτα

Είναι το ίδιο συναίσθημα.

Κάθε φορά, βαρύ.

Η επιστροφή θολώνει.

Επιστρέφεις μισός.

Κομμάτια εδώ κι εκεί.

Προσπαθείς να τα μαζέψεις.

Πηγαίνεις βόλτα στα βουνά.

Περπατάς στη θάλασσα

κι όλα αναβλύζουν

σαν όνειρο θιγμένο

τηγμένο στην ομίχλη.

Πουλάς στιγμές σε δόσεις.

Ξύνεις την πληγή,

δεν δείχνεις έλεος.

Μυρίζει η μέρα γιασεμί.

Κι η νύχτα σε αναζητά νεκρό.

Παραφέρεσαι.

Μη λυπάσαι. Μη φοβάσαι.

Δεν είσαι αυτό που βλέπεις

Δεν είσαι ότι σου είπαν,

για ν’ αποφύγουν

τις ώριμες ερωτήσεις.

Είχαν κλεμμένες απαντήσεις.

Ποιοι είναι αυτοί, κανείς δεν θα πει!

~Άγγελος Μητσόπουλος

Ενσυναίσθηση

Δεν έχει νόημα να χτίζει ένας

και να γκρεμίζουν δέκα.

Δεν έχει νόημα να δουλεύουν πέντε

και να κλέβουν διακόσιοι.

Δεν έχει νόημα να μιλάς,

όταν ο άλλος έχει μάθει μόνο να αντιμιλάει

και να αναπαράγει μασημένα λόγια,

χωρίς να έχει ενσυναίσθηση, κατανόηση και ήρεμη σκέψη.

Λίγοι κατανοούν την πραγματικότητα στην οποία ζούμε.

Οι περισσότεροι ζούνε μέσω των καταλοίπων του παρελθόντος

και οι υπόλοιποι σχεδιάζουν ένα μέλλον

χωρίς να υπολογίζουν τον άγνωστο χ.

Δεν έχει νόημα να μάχεσαι

για όσους θέλουν την αλλαγή,

αλλά δεν αλλάζουν τον τρόπο

ώστε να γίνει η αρχή ενός καλύτερου αύριο.

Λόγια, νεύρα, ασυναρτησίες

και παραπληροφόρηση χορτάσαμε.

Πάμε στην απέραντη όχθη.

 Όποιος θέλει ας έρθει.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Σκιά

Όταν καταρρέει ο μύθος

κι αναδύεται το μυστήριο,

χάνεται η μαγεία της στιγμής.

Αν δεν ξεσηκωθεί ο νους

τι κι αν φωνάζουν χίλιοι.

Το πεπρωμένο κοιμάται.

Στην σκιά του έρωτα

χάνονται νέες κι αλήτες.

Ανεκπλήρωτα όνειρα.

Πληρωμένα σενάρια.

Ζωή στον αυτόματο πιλότο.

Φαντάσματα πλανώνται

και το ψέμα μας οδηγεί.

Όσοι κρύβονται στα κάτεργα

είναι αυτοί που πουλάνε

τα εισιτήρια για μια

καλύτερη ζωή.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Κρύπτη

Ο ήλιος λάμπει, φεγγοβολά.

Απ’ άκρη σ’ άκρη θάλασσα

και στην κορφή βουνά.

Τα όρη τραγουδάνε

χορεύουν τα πελάγη

και τα πουλιά πετάνε.

Τόσο κοντά, μακραίνει

και μακριά τα χνάρια

η καταχνιά βαθαίνει.

Μέσα στην γη η κρύπτη

που χάθηκε στο χθες

τα λάθη αποκρύπτει.

ΑΓΓΕΛΟΣ • ΜΗΤΣΟΠΟΥΛΟΣ

Έπαινος (από τον Ε.Π.Ο.Κ.) για τον μουσικό στίχο "ΜΕ ΣΗΜΑΙΑ ΤΗΝ ΙΚΜΑΔΑ"

Μαγικά ηλιοβασιλέματα

Μετά από είκοσι λεπτά μέσα στο αυτοκίνητο, έφτασαν στο ξενοδοχείο, όπου η θέα ήταν μοναδική.  Απερίγραπτα όμορφο τοπίο, παραδεισένιο... δεν υπάρχουν λόγια.

Αν υπάρχουν τόσο όμορφοι άνθρωποι, όσο απαράμιλλο είναι αυτό το νησί, τότε υπάρχει ελπίδα για την ανθρωπότητα. Αυθεντική ομορφιά. Γαλανά νερά. Μαγικά ηλιοβασιλέματα. Μέχρι και το πέταγμα των γλάρων είναι μοναδικό. Δεν είναι ακριβώς πέταγμα, είναι ένα είδος λατρείας στα ειδυλλιακά σημεία των πελάγων. Εδώ βρίσκεις τη γαλήνη.

Κέρδος

Πούλησα και τα τελευταία βιβλία.

με αντάλλαγμα εφτά κεριά.

Το κέρδος πήγε περίπατο 
κι έμεινε μόνο ένα ζήτημα.

Ποιος θα βρεθεί να μου τα ανάψει.

-Άγγελος Μητσόπουλος-

Λευκά φιλιά

Πόσο ειρωνική είναι

η ζωή κάποιες φορές.

Ζητάς πολλά,

παίρνεις λίγα.

Ζητάς λευκά φιλιά

παίρνεις μαύρες ώρες.

Έχεις δίπλα στα πόδια σου

το σχολείο, δεν πηγαίνεις.

Βρίσκεται χιλιόμετρα μακριά

τρέχεις με κρύα και βροχές

για να μάθεις δυο γράμματα.

Πότε θα μάθεις επιτέλους

να μην ζητάς μεγάλα πράγματα

και να εκτιμάς αυτά που έχεις;

Άγγελος Μητσόπουλος

45 λεπτά... (απ' την Αυστρία)

Βράδιασε στην πλατεία Λαού. Το αυτοκίνητο σταμάτησε στον δρόμο που βρίσκεται στην μέση της πλατείας, εκεί που κάθε Τρίτη στήνουν τους πάγκους οι μικροπωλητές με φρούτα, λαχανικά, αυγά χωριάτικα και μέλι θυμαρίσιο.

Πόσα χρόνια θα χρειαστεί να περάσουν μέχρι να μάθει ο κόσμος να λέει την αλήθεια και να καίει το ψέμα.

Έχεις περπατήσει ξυπόλυτος στο δάσος;

Τα αποφθέγματα που διάβασες στους τοίχους, γραμμένα με spray σου έδωσαν άλλον αέρα για να ζήσεις το πάθος σου. Αλλά και τα αποφθέγματα που γράφει μόνη της καρδιά, ξετυλίγουν το κουβάρι των ειδυλλίων. Δεν χωράνε κανόνες στη ζωή. Είναι άναρχη, όμως σε αφήνει να επιλέξεις.

Έχεις έρθει σε επαφή με τη φύση;

Σε ακούω να λες... ΝΑΙ!

Έχεις φυτέψει λουλούδια στον κήπο σου;

Έχεις περπατήσει ξυπόλυτος στο δάσος;

Έχεις κολυμπήσει γυμνός στη θάλασσα;

Έχεις κοιτάξει τον ήλιο για ώρες;

Τ' αστέρια; Το φεγγάρι; Τα πουλιά; Τα δέντρα;

Και πάλι σ' ακούω να λες ... ΝΑΙ! 

Πιο δυνατά, πιο πιστευτά αυτή τη φορά!

Ε, τότε γιατί φοβάσαι να ζήσεις. Είσαι κι εσύ κομμάτι της φύσης, ένα με τα σύννεφα και τους λόφους. Άκου την καρδιά, ξέρει! Της λέει η ψυχή πως να σε κάνει άνθρωπο, ζεις αιώνια.

Τίποτα! ...μια λέξη που λέει πολλά!

Πέτα τις ταμπέλες από πάνω σου, δεν είσαι δρόμος. Είσαι άνθρωπος. 

Και τι κάνουν οι άνθρωποι; Ζούνε. Ζούνε κάθε τους στιγμή.

Τίποτα δεν μας ανήκει. Όλα μας ανήκουν. Σε μια βαθύτερη ανάλυση είναι το ίδιο πράγμα. Τίποτα δεν είναι εύκολο. Τίποτα δεν είναι δύσκολο. Εξαρτάται τι θέλεις και πόσο το θέλεις.

-Άγγελος Μητσόπουλος-

Μύθος ή πραγματικότητα;

Πάντα υπάρχει ένας μύθος που επιβεβαιώνει την πραγματικότητα. Η ζωή είναι άναρχη κι ο μύθος τέχνασμα του ανθρώπου για να ερμηνεύσει ένα γεγονός ή μια κατάσταση. Μέσα από την αλληγορία του, ο μύθος κρύβει όλη την αλήθεια που αποφεύγουμε να πούμε, αλλά περιέχει κι ένα απόσταγμα της φαντασίας που ενώνει την πραγματικότητα με το φανταστικό, είναι δηλαδή μια γέφυρα. Μέσα από μύθους έχουμε διδαχθεί μεγάλες αλήθειες κι έχουμε αναζητήσει την λύτρωση από αδιέξοδες καταστάσεις που μας γεμίζουν θλίψη και ανασφάλεια.

"Κάτσε να γίνω μόνιμη..."

Δεν αρκούν οι υπάλληλοι στα πολυκαταστήματα και αλωνίζουν τα κομματόσκυλα στις δημόσιες υπηρεσίες, αυτά τα σκυλιά να φοβάσαι. Εντάξει όχι όλα.

Δεν αρκούν οι θέσεις πάρκινγκ και τα δάνεια για νέα αυτοκίνητα, πάνε γόνα. Εντάξει κάποιοι έχουν

Περαστικοί...

Δεν ξέρω αν το διάλεξα

ή αν με διάλεξε,αλλά θα το ζήσω.

Κι αν δεν είναι σύμπτωση,

θα στρώσω λίγα ροδοπέταλα·

όχι για να πατήσεις,

αλλά για να μοσχομυρίσει ο τόπος.

Περαστικοί είμαστε,

περαστικοί μέσα σε μια στιγμή,

ενός αναπάντεχου γεγονότος.

-Άγγελος Μητσόπουλος-

Νηφάλιος λόγος

Έμοιαζες αλλά δεν ήσουν εσύ.

Παρασύρθηκα κι εγώ

απ' τη λαχτάρα της προσμονής.

Όταν περιμένεις κι έχεις μεθύσει

από τόσες σκέψεις,

βλέπεις τη χίμαιρα και χαμογελάς.

Δεν τρέχεις.

Κι ήρθες εσύ, αλλά δεν ήσουν εσύ.

Κι είδες εμένα, αλλά όχι την ψυχή μου.

Έμεινα.

Σαν το πλοίο που ψάχνει τον φάρο,

στην φουρτούνα.

Σαν το χελιδόνι που ψάχνει κλαδί,

για ν' ακουμπήσει.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Τα μεγάλα "ΜΟΥ"

Έφτασε (ξανά) η ώρα των "κάλπικων αγελάδων" και των μεγάλων "ΜΟΥ".

Είναι η εποχή που ο "γραφικός πολίτης" γίνεται "Κώστας μου".

Η άβουλη κυράτσα, ανακηρύσσεται σε "Ευτέρπη μου".

Το "θα" μετατρέπεται σε προέκταση της γλώσσας και το τάξιμο σε ένα απέραντο ξερατό. Η αυτοκριτική πηγαίνει περίπατο και το παρελθόν μεταβιβάζεται σε αμέτοχους κομπάρσους.

Κι εσύ καημένε ανθρωπάκο, κρατάς την σημαία της ερυθράς φανφάρας, πιο ψηλά κι από την αξιοπρέπεια των παιδιών σου.

Πούλησες ακόμη και τον ήλιο της πραότητας, το ποτάμι φούσκωσε από υποσχέσεις και γκρέμισε τα γεφύρια των προγόνων μας. Η δάδα δεν άντεξε με τόσο φτύσιμο, έσβησε κι έμεινε η στάχτη. Ξεσήκωσες όλα τα τσόλια απ' το κατώι και τα πουλάς για μεταξωτά στρωσίδια. 

Πέσε κοιμήσου κι όταν θυμηθείς ποιος είσαι ξύπνα και τα λέμε!

-Άγγελος Μητσόπουλος-

(Ποιητής, συγγραφέας)

Σαν τ’ όνειρο

Σαν τ’ όνειρο που ανθίζει

σαν τη γη που μας ανέχεται

η σημαία ανεμίζει

τους περαστικούς ανέχεται.

Μπλε, λευκό, ο αέρας αλμυρός

στο τοπίο μας κρατά

τάμα πλέκει ο ουρανός

και χορεύει στα κλεφτά.

Σαν τ’ όνειρο που θνήσκει

σαν τη φλόγα που μας έκαψε

το ηφαίστειο καπνίζει

κι όμως μια ελπίδα έσταξε.

Σαν τ’ όνειρο που χάσαμε

όταν ήμασταν παιδιά

τον κόσμο δεν αλλάξαμε

μας τελείωσε η μπογιά.

-Άγγελος Μητσόπουλος-

Ένα βότσαλο στην παραλία είσαι

Πολύ χαίρομαι που σε γνώρισα μέσα από το βιβλίο σου "ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ στην ψυχή".
Το είχε τόσο ανάγκη η ψυχή μου αυτή την περίοδο.

Μου άρεσε πάρα πολύ, το ποίημά σου:

Ένα βότσαλο στην παραλία είσαι.
Ενα κύμα στον ωκεανό. 
Η αλμύρα της θάλασσας. 
Τα καλαηδίσματα των πουλιών. 
Εισαι καλοκαίρι. 
Μυρίζω την αύρα σού ως τόν χειμώνα.

Να 'σαι πάντα καλά και να συνεχίσεις να γράφεις τόσο όμορφα....
~Μ.Ζ.         

Κριτική για το διήγημα "Θέλω να πεθάνω στην Σαντορίνη"

Ένα βιβλίο που πραγματικά σε καθηλώνει. Περιμένεις, βέβαια, από τον τίλτο κάτι σαν τραγική κατάληξη, αλλά ενδόμυχα πιστεύεις ότι θα ξεκκουράσεις την ψυχή σου σε κάποια ρομαντική ιστορία με άπειρη αγάπη και λόγια τρυφερά.

Αλλά, αμέσως με την πρώτη φράση, ξαφνιάζεσαι.

Αχ, να γλεντάμε - (Ένα χωριό εκεί ψηλά)

Ένα χωριό εκεί ψηλά

μέσα σε δέντρα και βουνά

μόνο η φύση του μιλά

και το νερό το διαπερνά

χορεύει Φεζοδερβέναγα.

Ελατοχώρι, Τσούκα Τζίνα

πεύκα, ποτάμια και νερό

αχ, να γλεντάμε κάθε μήνα

και κάθε μέρα να τραγουδώ

για τον δικό μου τον καημό

μες στο δικό μου το χωριό.

Ένα χωριό που 'χει τα δάση

γύρω γύρω συντροφιά

κι ούτε στιγμή δεν έχει χάσει

όση κι αν έχει ομορφιά

όση κι αν έμεινε ερημιά.

~Άγγελος Μητσόπουλος

(*γραμμένο για το Ελατοχώρι Ζαγορίου, παλιά ονομασία "Τσερνέσι")

Άρτια

Αν έβλεπες το πρόσωπό σου

την ώρα της απρογραμμάτιστης

καλοσύνης, δεν θα ήσουν ψυχρος.

Θα μαλάκωνε λίγο η όψη σου.

Δεν έπιασες τον ζητιάνο

απο το χέρι να του δείξεις

την ζωή ή έστω τον ήλιο.

Προτίμησες να συνεχίσεις

την άρτια συνηθισμένη μερα σου,

για να φτάσεις στο γραφείο

και να το παίξεις σπουδαίο στέλεχος.

Ειρωνεία που χαρίζεις απλόχερα

στην δική σου ουτοπία.

Για να αναδειχθεί το ψεύτικο ταλέντο

των ανθρώπων που συναναστρέφεσαι.

~Άγγελος Μητσόπουλος