Ο παράδεισος

Αν επιδιώξεις την αγάπη

έχεις τα πάντα συντροφιά.

Αν δίνεις χώρο στην αγάπη

γεμίζεις το σύμπαν με χαρά.

Υπάρχει μέσα σου κι αναβλύζει

μία αστείρευτη πηγή.

Όταν εκπέμπεις την αγάπη

κάνεις φίλους δυνατούς.

Και γίνεσαι άνθρωπος κι εσύ.

Η δύναμη της σε εξυψώνει

πάνω στον έβδομο ουρανό,

εκεί που ζεις αιώνια. 

Όταν παράδεισο αντικρίσεις

θα χεις βιώσει τη ζωή.

Το υψηλότερο σημείο

για να ανέβεις ειν' η αγάπη.

Φιλοτεχνεί τα μονοπάτια...

Μες στην απόλυτη γαλήνη

και την ατέλειωτη ηδονή.

Μες στην αστείρευτη ευτυχία

και την αιώνια ζωή.

Όλα γεννιούνται από αγάπη

και δεν τελειώνουν αν τ αγαπάς.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Με τον πόνο στα μάτια

Κι αν δεν πονάς.

Προτίθεσαι να νιώσεις

τον πόνο, κάποια στιγμή.

Είναι μέσα στη ζωή

θέλεις να τον βιώσεις.

Τα δάκρυα, είναι ο πάγος της ψυχής.

Σαν ποτάμι εκβάλουν

από την κρήνη της θλίψης.

Εντοπίζω τον πόνο,

στα μάτια των ανθρώπων.

Θέλουν να χωρίσουν,

όμως φοβούνται.

Θέλουν να φωνάξουν,

όμως σωπαίνουν.

Θέλουν να κλάψουν,

όμως διστάζουν.

Έχουμε την ευκαιρία, να γελάσουμε.

Αλλά πνίγουμε τη χαρά μας, μέσα 

σε στατικές, καταθλιπτικές, σχέσεις.

Δεν ανέχομαι τον πόνο,

στα μάτια των ανθρώπων.

Κάνουν σκόνη τους πόθους.

Επειδή δεν βλέπουν τον ήλιο

που τους χαμογελά, με αγάπη.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Παρών

Δεν σκέφτομαι. Εγκαταλείπω για λίγο το νου.

Αφήνω μόνο το παρόν να μου μιλάει.

Οι στιγμές που ζω τώρα είναι η ύπαρξη μου.

Ότι αληθινά υπάρχει.

Επιλέγω να είμαι παρών,

στην άφατη πραγματικότητα.

Οι επιθυμίες, μου προκαλούν πόνο.

Δεν διστάζω να κλείσω τα μάτια

και να διαλογιστώ.

Να αδειάσω το χείμαρρο

που έχει πλημμυρίσει το μυαλό.

Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή.

Οι σκέψεις στερούν τη γαλήνη της ψυχής.

Μόνο, αν αντέξεις τη δύναμη του τώρα,

θα αρχίσεις να ζεις.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Εδώ και τώρα

Είσαι νέος.

Σε εμπειρίες, όχι σε ηλικία.

Ο χρόνος είναι δημιούργημα

των ανθρώπινων προσκολλήσεων.

Αναζητάς φως...

τη στιγμή που έχεις τον ήλιο,

μπροστά στα μάτια σου.

Θέλεις φίλους...

κι όταν τους βρεις, κάνεις

τα πάντα για να τους χάσεις.

Εδώ και τώρα ξεκίνα να ζεις.

Σκέψου τα θετικά,

άσε τις στιγμές να κυλήσουν.

Η ζωή είναι σαν ποτάμι.

Ρέει συνεχώς.

Ώσπου φτάνει στη θάλασσα.

Γίνεται ωκεανός στο πλάι σου.

Γίνεται η αντανάκλαση του ήλιου.\

Γίνεται το γέλιο σου, στην άμμο.

Όπως συνθέτει κι η ζωή 

τα ηλιοβασιλέματα για σένα.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Αν δεν υπήρχαν...

Οι αλλαγές που βρίσκονται

προ των πυλών,

σκοπεύουν να με τρομοκρατήσουν.

Αλλά κρατιέμαι από το θάρρος, 

που μου παρέχει το τώρα.

Υπάρχουν άνθρωποι

που ζεις μαζί τους 

και τους αγαπάς.

Και άνθρωποι που αγαπάς

μαζί τους αυτά που ζεις.

Αν δεν υπήρχαν οι έρωτες

κι οι χωρισμοί.

Πόσα τραγούδια δεν 

θα είχαν γραφτεί;

Πόσες σελίδες θα ήταν

χωρίς ίχνος από μελάνι;

Κάποια έργα τέχνης

θα είχαν μείνει ανείπωτα.

Όταν ραγίζουν οι καρδιές

γεννιέται ένα βιβλίο.

Υπάρχουν πράξεις

που πρέπει να τις κάνεις

την ώρα που θέλεις. 

Αν τις αφήσεις 

και δεν τις κάνεις,

θα σου προσδίδουν 

ένα κενό μέσα σου.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Επίγνωση

Ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις.

Να εξαλείψεις τα δεσμά του νου.

Άδειασε το μυαλό από προσκολλήσεις

κι από επιθυμίες, που σε πάνε μακριά

και δεν σ' αφήνουν, να ζεις στο παρόν.

Αν εστιάσεις μέσα σου,

θα βρεις τον εαυτό σου.

Θα ανακτήσεις τα συναισθήματα,

που ψάχνεις κάθε μέρα.

Εκεί κείται η επίγνωση.

Το ξύπνημα από τη βαθιά αφοσίωση.

Να διαλογίζεσαι και να χορεύεις.

Να μιλάς και να βυθίζεσαι στη σιωπή.

Μέσα σου κρύβονται οι απαντήσεις

από τις ερωτήσεις που δεν έπρεπε

να αναμοχλεύσεις.

Αυτό που λες ψυχή, σε βοηθάει να ζεις.

Η σκέψη σε περιορίζει. Γίνε παρατηρητής

της ζήσης. Όλα σου ανήκουν.

~Άγγελος Μητσόπουλος

Ηλιοβασίλεμα Αυγούστου

Όπως τα ηλιοβασιλέματα Αυγούστου,

έφυγες από τη σκέψη μου.

Σιωπηλά. Χωρίς κανένα δάκρυ.

Αλλά γεμάτη όμορφες στιγμές.

Δεν πρόλαβα να σου πω,

ένα ακόμη τραγούδι.

Σαν κι αυτά που ακούγαμε οι δυο μας,

κάτω από το φως του φεγγαριού.

Τι ειρωνεία...

Μόλις φύγει ο ήλιος, έρχεται το φεγγάρι.

Αλλά μόλις φύγεις εσύ, έρχεται η θλίψη.

Τι κι αν είπαμε ψέματα,

πάλι η μέρα προχώρησε.

Όμως αφήσαμε ένα κενό.

Αυτό που προσπαθώ να καλύψω

για να δω, αν μ αγάπησες.

Όπως τα ηλιοβασιλέματα Αυγούστου

χάθηκε η σκιά σου.

Δεν πρόλαβα ούτε το μονοπάτι να βρω.

Όχι της καρδιάς σου.

Αλλά αυτό που οδηγεί στον κόσμο μου.

Στα ξεχασμένα όνειρά μου,

που θα μείνουν χαραγμένα στο μυαλό.

Σαν ένας μύθος που μαθαίναμε παλιά

αλλά σε τίποτα δεν οδηγούσε.

Δεν θέλω κάτι να μας δένει τόσο πολύ.

Ούτε κάτι να μας χωρίζει τόσο πολύ.

Απλά επιζητώ, το μέτρο.

~Άγγελος Μητσόπουλος