Βαθιά ψυχή. Γλυκιά ανάμνηση.
Την ημέρα αγώνας,
τη νύχτα αγωνιάς.
Πίστη που έγινε θεσμός.
Σπίτι γεμάτο ερωτήματα.
Δεν ξεχνώ, δεν φοβάμαι
και στο τζάμι αχνίζει
η φωνή του χθες.
Ήταν κραυγή ηρώων.
Όχι αδικία, ούτε καημό,
ειρήνη φυτεύω.
Τα φύλλα κλαδευω
κι η μυρωδιά
να εμπνέει την ψυχή.
Στο ίδιο έργο, εδώ γυρνώ.
Δεν θα προδώσω
στη γη θα δώσω
όσα καλά μου μάθε η μάνα.
Μπροστά πηγαίνω,
στα ίδια μένω
και αντικρίζω την σιγαλιά.
Βραχύς ήρωας.
Αιώνιος ο αγώνας.
Γλυκιά ελπίδα.
~Άγγελος Μητσόπουλος
(ανέκδοτο ποίημα)
(ανέκδοτο ποίημα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου