Όπως τα ηλιοβασιλέματα Αυγούστου,
έφυγες από τη σκέψη μου.
Σιωπηλά. Χωρίς κανένα δάκρυ.
Αλλά γεμάτη όμορφες στιγμές.
Δεν πρόλαβα να σου πω,
ένα ακόμη τραγούδι.
Σαν κι αυτά που ακούγαμε οι δυο μας,
κάτω από το φως του φεγγαριού.
Τι ειρωνεία...
Μόλις φύγει ο ήλιος, έρχεται το φεγγάρι.
Αλλά μόλις φύγεις εσύ, έρχεται η θλίψη.
Τι κι αν είπαμε ψέματα,
πάλι η μέρα προχώρησε.
Όμως αφήσαμε ένα κενό.
Αυτό που προσπαθώ να καλύψω
για να δω, αν μ αγάπησες.
Όπως τα ηλιοβασιλέματα Αυγούστου
χάθηκε η σκιά σου.
Δεν πρόλαβα ούτε το μονοπάτι να βρω.
Όχι της καρδιάς σου.
Αλλά αυτό που οδηγεί στον κόσμο μου.
Στα ξεχασμένα όνειρά μου,
που θα μείνουν χαραγμένα στο μυαλό.
Σαν ένας μύθος που μαθαίναμε παλιά
αλλά σε τίποτα δεν οδηγούσε.
Δεν θέλω κάτι να μας δένει τόσο πολύ.
Ούτε κάτι να μας χωρίζει τόσο πολύ.
Απλά επιζητώ, το μέτρο.
~Άγγελος Μητσόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου