Ο Ερμής αναμοχλεύει τις ανάκατες αναμνήσεις του, τις σκόρπιες σκέψεις του στα μονοπάτια του μυαλού του και τις μοιράζεται μαζί μας. Αναμνήσεις μιας άλλης, αθώας εποχής, αναμνήσεις που κάποτε πονούσαν, αναμνήσεις που κατέκτησαν μια θέση με το σπαθί τους στο χρονοντούλαπο της καρδιάς του.
Ο μύθος για τις μετέωρες πέτρες στο βουνό στον προφήτη Ηλία πάνω από την τεράστια σπηλιά, ο φίλος Οθωμανός Ακίλ, το έθιμο που θέλει την κοπέλα να ντύνεται με φύλλα, το τραγούδι της βροχής, η φωτιά στο χωριό από τους Γερμανούς και το μοιρολόι της Μεγάλης Παρασκευής, γλιστρούν από το μυαλό του και προσγειώνονται στο χαρτί, γίνονται λέξεις και περνούν στην ιστορία.
Ο Κυριάκος Σπαρτός και το άρμεγμα των ζωντανών. Η γιαγιά Αμάντα με ρίζες από την Τραπεζούντα. Τα πολιτικά γεγονότα του 1944 και ο εμφύλιος. Η ανθυγιεινή εργασία των εκδοροσφαγέων. Το τραγούδι των Γιώργου Κατσαρού και Πυθαγόρα «γυναίκες Ηπειρώτισσες».
…προσοχή στα βουνά του μυαλού. Έχουν κενά. Απρόσμενα πατήματα…
Όσο σκάβει τη μνήμη του, τόσα θυμάται. Θυμάται και καταγράφει. Καταγράφει και ξανά ζει. Η γηραιά μαλέκω Λάμπω, μια κινητή βιβλιοθήκη, ένας άτυχος Ιρακινός πιλότος και το ξεχασμένο καλάσνικοφ στον πάτο ενός άνυδρου πηγαδιού έχουν την τιμητική τους.
Ο εξώγαμος γιος ενός καπετάνιου, θα «σκοντάψει σε μια ανθοδέσμη κόκκινα τριαντάφυλλα, θα «παρακολουθήσει» το ψάρεμα με ένα χειροκίνητο καλάμι και θα «χαζέψει» από μακριά τον φίλο Βαλάντη με τα πολλά παρατσούκλια του.
Κλείνοντας την αφήγησή του ο Ερμής, θα σταθεί στον γάμο με την Ισμήνη, θα επεξεργαστεί για ακόμη μία φορά την κρύπτη που λίγοι ξέρουν, θα φέρει στο νου του τη μάνα που εγκατέλειψε το γιό της όταν εκείνος ήταν μονάχα 2 ετών και θα προσπαθήσει να κρύψει ακόμη καλύτερα το μυστικό που από γενιά σε γενιά, αλλάζει χέρια…
Από τα βιβλία που διαβάζω, επιλέγω μια φράση που μου κίνησε το ενδιαφέρον για να την μοιραστώ μαζί σας. Από το βιβλίο του Άγγελου Μητσόπουλου, ένα μικρό βιογραφικό του οποίου θα βρείτε στο τέλος του άρθρου, επέλεξα την παρακάτω:
…σε μια χώρα που ακόμα και στο πιο απομακρυσμένο χωριό το πιο καλοδιατηρημένο κτήριο δεν είναι το σχολείο, μην περιμένετε προκοπή…
Με κύριο σημείο αναφοράς την Ήπειρο, ο αναγνώστης γίνεται συνοδοιπόρος του Ερμή, ακολουθεί τα βήματά του, σταματά να ξαποστάσει στα χνάρια του και γίνεται μάρτυρας των εσώψυχών του.
Ο Άγγελος Μητσόπουλος γεννήθηκε το 1988 στα Ιωάννινα (µε καταγωγή από το Ελατοχώρι Ζαγορίου). Είναι απόφοιτος του τμήματος Λογιστικής (ΤΕΙ Ηπείρου). Το 2011 εξέδωσε την πρώτη του ποιητική συλλογή µε τίτλο Ικµάδα. Επίσης έχει εκδώσει: Ποιητικές Συλλογές: Πορτραίτα (2013), 88 μικρές βιτρίνες (2020) Δοκίμια: Μάθε ζήσε χτίσε (2012), Καλοκαίρι στην ψυχή (2015) Διηγήµατα: Θέλω να πεθάνω στην Σαντορίνη (2018). Στίχοι του έχουν μελοποιηθεί από τον μουσικό Κώστα Μαργώνη.
Τα τραγούδια κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο. Κατά καιρούς έχουν δημοσιευθεί ποιήματα και άρθρα του σε λογοτεχνικά περιοδικά, εφημερίδες και ιστοσελίδες. Τα ποιήματά του: Σκοτάδι, Μεσσίας άπειρος, Κορυφή, Με σημαία την Ικµάδα, Στου άδικου τη νύχτα, Μισό στρέμμα ιδεών, Μικρός κόσμος, Νέα αναρχία, Το κομπολόι ήταν από κεχριμπάρι, έχουν αποσπάσει βραβεία σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Νίκας.
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΕΙΤΕ εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου