Βιβλία και απαλές μελωδίες

[...] Μια φορά την εβδομάδα, ερχόταν στο χωριό η κινητή βιβλιοθήκη για να μεταλαμπαδεύσει την μαγεία της γνώσης. Ο οδηγός της αυτοκινούμενης βιβλιοθήκης, ένας φιλεύσπλαχνος συνταξιούχος δάσκαλος, ξυπνούσε από τα χαράματα για να προλάβει να πάει σε κάθε απομακρυσμένο χωριό της περιοχής.

«Η μεγάλη μου ανησυχία, ήταν να βρω με τι θα ασχοληθώ μόλις συνταξιοδοτηθώ. Η ιδέα, μου ήρθε όταν αντιλήφθηκα ότι τα παιδιά κυρίως τον χειμώνα περνάνε αρκετές ώρες μπροστά από μία οθόνη και όχι πάνω από ένα βιβλίο. Έτσι αποφάσισα να αγοράσω ένα παλιό βαν, να το γεμίσω με ράφια, βιβλία και απαλές μελωδίες και να πάρω σβάρνα τα χωριά» είχε πει ο συμπαθητικός κύριος.

Όταν τα παιδιά έβλεπαν την κινητή βιβλιοθήκη να πλησιάζει στην πλατεία του χωριού, έτρεχαν και περίμεναν να ανοίξει η πόρτα, ώστε να χαθούν μέσα στα βιβλία. Αλλά και οι μεγάλοι έρχονταν για να ξεφυλλίσουν τα βιβλία που τους έκαναν εντύπωση, ακόμη και οι ηλικιωμένοι.

«Ποτέ δεν είναι αργά για μάθηση, αν υπάρχει θέληση φυσικά» έλεγε με ευχαρίστηση ο κύριος Κοσμάς που αγαπούσε τα βιβλία.

~Άγγελος Μητσόπουλος

(απόσπασμα από το νέο μου βιβλίο, που δεν έχει κυκλοφορήσει ακόμη...)