Βιβλιοκριτική για τα "πορτραίτα" από τον Δήμο Χλωπτσιούδη

Είναι η ποίηση απαισιόδοξη ή οι ποιητές;

Στερεοτυπικά σχεδόν όλοι μας τείνουμε να διαπιστώσουμε το μελαγχολικό κλίμα της σύγχρονης ποίησης.

Κι όμως οι συλλογές και τα ποιήματα που ανακλούν μία αισιόδοξη οπτική δεν είναι λίγες. Καθώς η ποίηση ως τέχνη στόχο έχει μέσα από τη διέγερση συναισθημάτων να αφυπνίσει συνειδήσεις, προκαλεί ερωτήματα∙ οδηγεί σε στοχαστικές αναζητήσεις και δημιουργεί ταυτότητες κοινωνικές.
Και αυτή η στοχαστική διάθεση δεν είναι αποκλειστικά πεσιμιστική.

Η ποιητική συλλογή του Άγγελου Μητσόπουλου, «πορτραίτα» (2013) επιβεβαιώνει αυτή την οπτική. Η νεανική αισιοδοξία και η διάθεση αγώνα για ζωή, φωτίζει με νότες αισιοδοξίας όλη τη συλλογή. Η ζωντάνια του στίχου και η κίνηση των εικόνων με τη φωτεινότητά τους διαμορφώνουν ένα οπτιμιστικό πεδίο αντιμετώπισης των προβλημάτων της ζωής. Το βασικό στοιχείο στο μάτι σίγουρα εκφράζει την αισιόδοξη αντίληψη του δημιουργού.

Η οπτική του Μητσόπουλου δεν αδιαφορεί για την τρικυμία του κοινωνικού χώρου. Την εισάγει, συμβολικά ή άμεσα, με το φως της νεότητας και πυξίδα το όνειρο.

 ~Δήμος Χλωπτσιουδης

https://tovivlio.net